4
சின்னஞ் சிறு பெண்
கொண்டிருந்த கிழவி நெடுமூச்சு உயிர்த்தாள். தனக்குத் தெரிந்த, புத்திசாலித்தனமான வார்த்தை எதையாவது அவள் அவ்வப்போது கூறி வந்தாள்.
“அவள் உயிரோடு இருந்தால், இது மாதிரி வயல் எதிலாவது தன் மெலிந்த உடல் மேலும் தேய என்ன உழைப்பு உழைப்பாள்!” என்று கிழவி திடீரென்று சொன்னாள். வயல்களில் வளர்ச்சி குன்றிக் காய்ந்து நின்ற ரை பயிர் வரிசைகளையும், பயிர் எதுவும் வளராமல் கிடந்த பொட்டல்களையும் அவள் பார்த்துக் கொண்டாள்.
“ஆ, ஆமாம். அவள் உடல் தேய்ந்து ஒயும்படி உழைப்பாள்' என்று கிழவன், தன் தலையை ஆட்டியவாறே பேசினான்.
பிறகு சிறிது நேரம் அமைதி நிலவியது.
“நீங்கள் யாரைப் பற்றிப் பேசுகிறீர்கள்?” என்று நான் கேட்டேன்.
கிழவன் நல்லதனமாகச் சிரித்தான். “ஒரு சிறு பெண்ணைப்பற்றி” என்றான்.
“அவள் எங்கள் பாதுகாப்பில் விடப்பட்டிருந்தாள் உயர்ந்த குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவள்” என்று கிழவி பெருமூச்சுடன் சொன்னாள்.
உடனே இருவரும் என்னைப் பார்த்தார்கள். பரஸ்பரம் ஒத்துப் பேசிக் கொண்டது போல இரண்டு பேரும் ஒரே குரலில் மெதுவாகவும் துயரத்துடனும் அறிவித்தார்கள்.
“எவ்வளவு சின்னஞ் சிறு பெண் அவள்!”
அவர்கள் அதைச் சொன்ன அசாதாரண முறை என் இதயத்தைத் தொட்டது. நடுங்கும் அவ் இரண்டு குரல்-
