—128 – உறைகின்றான் கலைமகளே இவளுக் உள்ளே , உணந்தமிழின் கருத்தெனக்கும் உணர்த்தி வந்தாள் , மறைகளையும் மருக்கின்ற மலராம் வாயில் மருவிவரும் குருதியுடன் மயங்க வைத்தீர்! இறைitஎன் உயிர்காயத் திரியாம் அக்னாய்! இவள்வலியை இறக்கிருவாய், இறைஞ்சு கின்றேன். மொட்டை: நம்பி o நாவால் சொன்னால் நம்பிக் கொண்டோம், நாங்கள் முன்னால் தம்பி நாங்கள் தவறி விட்டோம் , தமக்கை நங்கை ஏற்று விட்டோம். (1 d) நங்கை :
- .
புண்வலி போக்க மாட்டா; ငြီး புகPச்சிபாம் ஒத்த ட .م மசிச் சிபாய் மறைகள் கேட்டு மறுபடி நாதும் சொல்லும் நிகல்ச்சிக்குத் தடையாய் நேர்நீத நெஞ்சத்துச் சோர்வும் கொண்டேன். நெகிழ்ச்சியில் தம் LJಬಿರ್ಟು நிலைநாட்ட முயல வேன்'ம். "ர்ே நம்பி க்னே! நீ, டிந்த படிப்பில் நல்ல மருந் தெரன்று சொல்லு! நொடிப்பில் தும்பி டோவுத் ஜே தேடி வந்து படைன்புேரம், ~ * 尊,嘯 wo 響 - 磷/? t; 燃费," துல்பம் கொண்ட அக்கை புண்னை, துடைப்போம். இ)
- * * 1.29 * * *
