– 146 –
- நாளும்வரும்' என்றுசொன்னீர்
மீதும்வரை காத்திருந்தே , முளுவதை ஏlபதுதான் மணியக்காக ஐயாவே ! மேலினத்தார் செய்யவேண்ம்ே மன்க்ஃ: .ஐயாகவ! டு மண்யம் மணி: “வேள்விதான் செய்யாதோ வாவேகை’ எaறிட்டாய், வேலவா! வேள்வியே வீசிவகுத் செய்திரும் என்பதை நீயே, வேளை வரும்போது வீசிவதை யுங்காண் பாயே / டு சூழ்செயல் செய்திட வேள்விக்குப் போவேநோன் வேலவா! பார்)செயல் செய்வோரைப் பாய்ந்து, நீ காணப்போ, முன்னே! عسبی به பார்ப்பாறை முட்டியே ಕಿಡಿಎ மீப்பதும் காண்பாப்போ, - - பின்னே) இ) பூ.வேலவன்: காட்டேரி ஐயனாரைச் - ලූ ாமல் அ! *::: M-ol சt க்காமல் அlவெளியே மணியம் போக்கிவைத்தீt ஆசைசெய்வேன் ஐஜிஜத் காக்கச்செய்வேன் சேரிபாரை தெய்வங்களும் தீட்டென்றுமே தள்ளிலைத்தீர் ஊர்வெளியே தள்ளிவைத்த சேரிபர்க்கே மணிபம் ஐயாவே ! துள்ளிவந்து காக்கும்தெய்வம் மணியம் ஐயாவே! மணிபம் மனி: § A மன்னிலே பானைகள் பன்ஜிரும் தயவ,ே\லுேலவர மண்களி மண்ணையே மண்டையில் கொண்ட, 訟 TT لیسایا و FT மக்களை மாற்றிடும் இடையரின் ,ைநீ போடா,போ • . . 147 .
