– 149 – ஏlறே இளைத்த ஏழையர் நிலையை ஏற்றி, உணர்விலும் இணைத்த இனத்தை போற்றி வளர்க்கப் புகுந்தவர் சிலரே. சாற்றிய இக்கார் வண்ணப் பெருமகள், தாத்தி ஒதுக்கித் தளர்த்தப் பட்டு வாசித்தறி யாது, கலுை வீழ்ந்துள ஆதி திராவிட வாசிவைத் திக”த்திடத் தாமே இாாவிடம் இவையென. இன்று முனைந்துளார். நன்றுதாம் கான நயந்து வந்துளார்; ஒன்றின் றழைத்தோம்: ஒளியே, வருக! மடத்துக் இன்னே மடத்தை நீக்கி, குவத்துக் குள்ளே குந்திய விளக்காய் முடக்கிக் கிடப்பதை முறித்’த் தள்ளி, அடங்கிச் சிவனே என்றிரா தெழுந்து - மடத்துக் கினை தள்ளொரு பகுத்தறி வொளிபாய்தீ தடத்தில் இனத்தைத் தக்மா னத்தைப் பிடித்து நடக்கும் பெருமுரு கடியார். துடித்த பேச்சினால் தடித்த தோவரை இடித்துப் பேசும் இகிபt; சைவம் பொய்யாப்ப் போதை மெய்யாய்க் காட்ட தொய்யாத் துண்டிமீ தொண்டு செய்பவர்; தந்தார் வருகை தமீழ்டினl ஷடனே வந்தார் மகிந்தே வரவேரீ கிகிறோம். வருக! வண்டுகள் அருந்தத் தருக, தமித்தேன்; எடுக்க வாந்த்தே! . . . 150 - - -
