–6 5– நம்பி : ു് அறையவாநான்? எக் ககள் உக்கன் ணத்தே அடைவதா? ஐயய்யய்யோ, அழிந்தே போவேன்.' பறையே நீ, பகடியாகப் பார்த்தே என்னைப் பலவாறாய்ப் கேட்கின்றாய்; பாயும் நீரின் துறையேற ஒதுங்கிக்கொள்! தொடர்ந்து நின்றால் துா என்றே உமிழ்நீதிட்'க் கூழாங் கல்லால் அறைவதையும் செய்திருவேன்; அதற்கு முக்னே அடாவடியைக் கைவிடுவாய்"; அகன்று போடீ, /下 நங்கை : புறையேறும் நகைச்சு வைக்கே புடம்போட்டட சுவையே கேட்டேன்; அறை என்றால் அழுத்திச் சொல்லல்; அத்தமிழும் அறியீர் போலும். முறையாகத் திண்ணைப் பtளி முன்வந்தால் த കേു : 1. குறையொன்றும் இல்லை; கற்ற குவிபவை வித்துச் சொல்வி : |L நமீபி: - - இன்றைக்குப் புறப்பட்ட போதே, அன்னை என்ற்க்கும் இல்லாமல் எதிர்ே வந்தான்; అః வரும்போதே ஒற்றை யாக ു01 பையர் முன்வந்தார் , இாt;. 盟丹重rö நின்றஉழ ஆர்வுந்தார்; குறுக்கே பூனை ஒன்றுமட்டும் வரவில்ல்ை, எல்லாம் கூடி ஒன்றாகிக் குட்டிக்காட் டேரி போலே ஒருத்தியிiள் கரைநின்று வகுத்து கின்றாள். - IT • . . 66 ۀ ه ۰ة ി?
