選25 அவள் தகப்பணுருக்கும் செய்தி போயிற்று. இருவரும் இரண்டு மணி நேரத்தில் வந்து சேர்ந்தார்கள். என் மனைவி, கெளரியை அழைத்து வீட்டில் வைத்துக்கொண்டு ஆறுதல் சொல்லத் தொடங்கினுள். நான் சாம்பசிவ ஐயரைப் பார்க்கச் சென்றேன். " மாமா, ஏதோ போதாத காலம் : பையன் புத் தி இப்படித் திரிந்து போய்விட்டது. ஹ”ம், இனிமேல் நடக்க வேண்டியதைப் பாருங்கள். ஏதோ ஐயா யிரமோ, ஆயிரமோ ஜாமீனைக் கட்டி அழைத்து வாருங்கள். எனக்குத் தெரிஞ்ச வக்கீல் இருக்கார். ஏதோ நம்மால் ஆனதைப் பார்க்கலாம் ' என்று அவரிடம் சொன்னேன். ': அதெல்லாம் பண்ணி வைக்க வேண்டியவாள் அதோ இருக்கா ; மாப்பிள்ளை மேலே கொள்ளை ஆசை, இல்லாவிட்டா சிரமத்தைச் சிரமம்னு பார்க்காம கடை யத்திலிருந்து ஓடி வருவாளா?' என்று சாம்பசிவ ஐயர், தமது சம்பந்தி நல்லசாமி ஐயரைக் காட்டினர்.
- சே! சே! அப்படிச் சொல்லக்கூடாது. பெத்து வளர்த்த ஒங்க கைக்கு மேலே தான் என் கையை உயர்த். துவதாவது இந்தக் காரியத்தை நான் பண்ணிஞ உங்கள் கெளரவம் என்ன ஆகும்?” என்ருர் நல்லசாமி ஐயர்.
என்னது ? படிக்க வைத்து வேலே தேடிக் கொடுப் பது என் பொறுப்பு என்கிற பேச்சிலே தானே கல்யாணமே நடந்தது. இப்போ படிப்புக்குத் தடங்கல் வந்ததனுலே நீர்தான் ஐயா ஈடுகொடுக்கணும்.’’ என்று நேரடியாகப் பேசிஞர் சாம்பசிவ ஐயர். ' உங்க பையன் இப்படிப்பட்டவன் என்று தெரிந்தால் இந்த சம்பந்தத்துக்கே நான் ஒப்புக்கொண்டிருக்க மாட். டேன்’ என்று இரைந்தார் நல்லசாமி ஐயர். - எனக்கு ஏற்பட்ட வெறுப்பிற்கு அளவே இல்லை. பணத். திற்காக-தங்கள் கஞ்சத்தனத்திற்காக இந்த மனிதர்கள் எப்படிப் புதுப்புது நியாயங்களைக் கற்பிக்கின்றனர்! அந்தப் பேதைப் பெண் கெளரியின் மனம் என்ன பாடுபடும் என்று கொஞ்சமேனும் நினைத்துப் பார்த்தார்களா ? நான் வீடு திரும்பியபொழுது ஒரு பரிதாபமான காட்சி தென்பட்டது.
