குணமாலையார் இலம்பகம் ககக. இச்சம் கலங்கிம் மெனமாந்தர் பிணங்குவேட்டான் ஓர் சென் றடைந்த குழலாளேஅவ் வேனிலானே. உசு புலவி துணுக்கம் சீவகன் மகிழ்ந்துரைத்தல் ஆவாா புனலாட்டினுள் பூகறுஞ் சுண்ணம் iர்வாய் பணத்தோள் சுரமஞ்சரி தோற்ருள் காவர்தவள் கண்ணறச் சொல்லிய வெஞ்சொல் . எவோ அமிர்தோ எனக்கு இன்று ? இது சொல் லாய். உசுச குணமாலை புலத்தல் கற்ருே ளவள் சுண் ணநலம் சொலுவான் உற்றீர், மறந்தீர் : மனத்துள்உறை கின்ருள் х செற்ருல்அரி தால் :சென்மின் ; போமின் திண்டாது; எற்றேஅறி யாதஓர் ஏழையெ ைேயான் ? உசுடு தாமம்கமழ் பூந்துகில் சோர அசையாத் தாமம்பரிக் தாடுதண் சாந்தம் திமிர்ந்திட்டு உசுங் கரைகொன்று இரங்கும் - கரையை பலத்து முழங்கும். கலிகொண்டு - ஆரவாரம் கொண்டு. கறங்க - முழங்க. முழவிம்ம . முழுவோசை மிக, வெண் சங்கம் . தவளச் சங்கு ; இது மங்கல முழக்கம், பிரசம் கலங்கிற்றென - வண்டின் கூட்டம் கலங்கியது போல. பிணங்க . நெருங்க. விரை - மணம். அவ் வேனிலான் - துதல் விழிக்கு அழியாத காமன் போன்ற சிவகன் :அழிந்த காமனுக்கு உருவில்லையாதலின் இங்ானம் உசு.ச. பூவார் புனல் - பூக்கள் மிதக்கும் தண்ணீர். பூ - அழகிய. பனே. மூங்கில். காவாது - சொற்பயன் நோக்காது. கண் அற இரக்க மின்றி. வெஞ்சொல் - வெவ்விய சொல். எவோ - துன்பம் தருவதோ, அமிர்தோ - இன்பம் தருவதோ, - o வென்றவரே புனலாடுக என்ற தல்ை, குணமாலே புனலாடியதும், யான் யெதிர்ப்பட்டதும், சிவகனக் காண்பதும், பின்பு கூட்டமும் பெறு .காவாது அவள் சொல்லிய என்ருன் هة هirيث جيني . . . உசுடு, கற்ருேளவள் - நல்ல தோளேயுடைய சுரமஞ்சரி. சொலு வான் உந்நீர் - சொல்லுதற்கே முதற்கண் கருதினர். உறைகின் முள். இருக் 'கின்குள். செம்ருல் அரிது - அவள் சினங்கொண்டால் அதனைத் தீர்ப்பது அரிது. சென்யின் - இவ்விடத்தைவிட்டுச் செல்லுயின். இவ்வாறு சொன் ஒ தும் சீவகன் அவகாத் திண்டலுற்றமையின், * திண்டாது போயின் : என்ருள். எற்றே - என்னே. அறியாத - துமக்கு வரும் வருத்தம் நினேங்து ೩gi,575, எ ை அறிவிலி. - - تکیہ
