பக்கம்:சீவக சிந்தாமணிச் சுருக்கம்.pdf/246

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

விமலையார் இலம்பகம் 2 - «ЗБОo" கடலகத் தழுந்த வேண்டா, - களே கஇக் கவலை" என்ருன். ச கூடு ‘விசயை தந்தட்டன் முதலியோரைக் குறித்துப் பேசுதல் யானலன் ஒளவை யாவாள் சுநங்தையே யையற் கென்றும் கோனலன் தங்தை, கந்துக் - கடன்"எனக் குணத்தின் மிக்க மானிலத் துறையுங் தீக்தேன் அனேயவா யமிர்த மூற மானலங் கொண்ட நோக்கி மகன் மன மகிழச் சொன்னுள். "F* J# Fr எனக்குயிர்ச் சிறுவ வைான் கந்தனே, ஐய னல்லே : வனப்புடைக் குமரன் இங்கே வரு"கென மருங்கு சேர்த்திப் புணக்கொடி மாலே யோடு பூங்குழல் திருத்திப் பொற்ருர் இனத்திடை யேற னுைக் கின்னளி விருந்து செய்தாள். சி. கன் ஒr சகடு. கெடலருங் கு ைரய கொற்றம் - கெடாத கொற்றம். (அர சன்). குரைய - அசை. கடலேயுள் - மிக்க வருத்தத்திலே. கட்புடையவர் கள்-சச்சந்தன் கண்பரும், சீவகன் தோமுன்மார்களுடைய தந்தையருமாகிய வர். இடை, , ,மரக்தினேன் . இடையன் தழை கழித்த துன்புற்ற மரதி தின் தன்மையுடைய யான். (பழமொழி. 314 பார்க்க). உயிருடனிருந்தும் பகைமை வென்றேனுயில்லே : உயிரை கீத்தேனுயில்லே என்றற்கு இன்னு மரத்தினேன் என்ருன். சக சு. ஒளவை - அன்னே. பால் கிலத் துறையும் தீக்தேன். அனேய வாய் - பாலிடத்தே சொரிந்து கலந்த தேன்போன்றனவாகிய, அமிர்தம் ஊ ற - இனிமையூறும் சொற்களே. கலம் . அழகு நோக்கி - கண்களே புடைய விசயை. சகா. சிறுவன் - மகனுவான். ஐயன். அண்மைவிளி, மருங்கு - பக்கம். புனக்கொடி - விசயை, இனத்திடையேறு - ஆணினத்தின் இடையே நின்ற காளே. இன் அளிவிருந்து - இனிய தண்ணளியாகிய விருத்து.