சீவக சிந்தாமணி - சுருக்கம் ما بليت سةF ستة، அ, ஆ , வடியுறு கடைக்க ளுேக்க நெஞ்சுது ட் கென்ன வார்பூங் இல் to கொடியுற ஒசிந்து கின் ருள் குமுைமுகத் திருவோ டொப்பாள். சுரமஞ்சரி வேட்கை மிக்கு உருகி நிற்றல் இலங்குபொன் ைேலை மின்ன இன்முகஞ் சிறிது கோட்டி அலங்கலும் குழலுங் தாழ அருமனிக் குழையோர் காதிற் கலந்தொளி கான்று கின்று கதிர்விடு திருவில் வீச கலங்கனிங் துருகி நின்ருள் காமவேற் காமர் கண்ணுள். சீவகன் சுரமஞ்சசியை நயந்து கோடல் தேறினேன் தெய்வ மென்றே; இண்டிலே யிை னுய்யேன்; டி பரவ வங்தே னரு ’ளெனத் தொழுது சேர்ந்து, ங்ாறிருங் குழலி ேைள காகன விடையிற் புல்லிக் கோல்தொடுத் தகங்க னெய்யக் குழைந்துதார் திவண்ட தன்றே. சீவகன் சுரமஞ்சரியைத் தேற்றி அவள் மனைக்குச் செல்ல விடுத்தல் இறங்கிய மாதர் தன்னே யெரிமணிக் கடகக் கையால் குறங்கின்மேல் தழுவி வைத்துக் கோதையங் குருதி வேலான் அறந்தலே நீங்கக் காக்கு மரசன்யா கை நாளேச் சிறந்தகின் கலத்தைச் சேரே ய்ைவிடின்செல்க என்ருன். டுசடு. அடி இறை கொண்ட காவிலே அணியப்பட்டுக் கிடக் கின்ற, கடி யறை மன வறை வடியுறு கடைக்கன் மாவடுபோலும் கடைக்கண். அட் கென்ன - துண்ணென. கொடி புற ஒசிந்து - கொடி போலத் தளர்க்கு. டுச சு. கோட்டி - சாய்த்து, அலங்கல் - மா லே. ஒளி கான்று - ஒளி விட்டு. வில் - ஒளி. கலம் - அன்பு. காம வேல் - அச்சங் தரும் வேல். காமர் - அழகு, -- டுசன். தேறினேன் தெளிக்தேன். காகு - இளம் பசு. விடை - காr. புல்லி - புல்ல. கோல் - அம்பு. கார் குழைந்து - மாலே குறைந்து. திவண்டது . வாடிற்று. டுச.அ. இறங்கிய மாதர் - கா:ைசித் தாழ்ந்த மஞ் சரி. எ:மணிக் கடகம் . ஒளிதிகழும் மணிவைத் ைெ:த்த கடகம். குறங்கு - துடை. அறம் :லே :ங்க - அறம் கெட்டொழிய, சேரேனுய் விடின் - கூடா தொழிவேனுயின். செல்க - இனி செல்வாயாக.
