160 ஓர் ஆடவன் தன் மனைவியின் கையைத் தவிர, வேறு பெண்ணின் கையை எந்த வகையிலும் தொடாதிருக்கும் நமது நாகரிகத்தையும் ஈண்டு எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும். வடமொழியில் இதைத்தான் பாணிக் கிரகணம்' என்கிறார்கள் பாணி=கை; கிரகணம் பற்றுதல்-ஆகும். சிந்தையாலும் தொடேன் என்பதில் உள்ள உம்மை மிக உயர்ந்த பேராண்மையைக் குறிக்கிறது. பிறன் மனை நோக்காத பேராண்மை’ என்பது வள்ளுவம். நோக்காதது மட்டு மன்று-நினைத்தலும் செய்யமாட்டானாம் இராமன், "தொடேன்' என்பது தொடுதலுக்கும் உடலுறவு கொள் வதற்கும் உள்ள இடைவெளி மிகுதி என்பதை அறிவிக் கிறது. இராமன் சீதைக்குத் தந்த இவ்வாக்கு செம்மையான வரமாக-செவ்வரமாகக் கருதப்பட்டுள்ளது. மற்றும், தந்த வார்த்தை திருச்செவி சாற்றுவாய்' என்பதில் உள்ள *திருச் செவி என்பது நோக்கத்தக்கது. இது இராமர் மேல் வைத்திருக்கும் உயர்வை அறிவிக்கின்றது. மற்றும் நீ போய் அவருடைய திருச்செவியிலே சொல்லு என நையாண்டி செய்வது போன்ற-அதாவது தனது கசப்பையும் வருத்தத் தையும் அறிவிப்பதாக உள்ள குறிப்பையும் தருகிறது. மேலும் சாற்றுவாய்' என்பதும் கவனிக்கத் தக்கது. இது பரக்க உரக்க நன்கு தெரியும் வண்ணம் கூறுதல் ஆகும். 'பறைசாற்றுதல்’ என்னும் வழக்காற்றால் இது புலனாகும். எனவே; ‘சாற்றுவாய்' என்பது, இராமரிடம் அழுத்தம் திருத்தமாக எடுத்துச் சொல் என்ற குறிப்பையும் தருகிறது. மற்றும், வந்து எனைக் கரம் பற்றிய' என்பதில் உள்ள “வந்து' என்பது, நாங்களாகப் போகவில்லை-அவர்களாக வந்தார்கள்-எனவே, என் னைக் கைவிடலாகாது என்னும் குறிப்பைத் தந்து படிப்பவர்க்கு மகிழ்ச்சி ஊட்டுகிற தன்றோ? மேலும் சீதை அனுமனிடம் செய்தி சொல்கிறாள்: யான் இறந்து விடுவேனாயின், மீண்டும் வந்து பிறந்து
