பக்கம்:சைவ இலக்கிய வரலாறு-கி. பி. ஏழு முதல் பத்து வரை.pdf/395

பட்டினத்துப் பிள்ளையார்

385

பொறித்துக் கல்லில்^[1] எழுதினான்; பின்னர் அ.து “உய்யக்கொண்டான் திருமலை” என வழங்குவதாயிற்று. விசயநகர வேந்தரான மல்லிகார்ச்சுன மகாராயர் காலத்துக் கல்வெட்டொன்று,^[2] “இராசகம்பீர வளநாட்டுத்தென்கரைப் பிரமதேயமான உய்யக் கொண்டான் திருமலை” என்று கூறுகிறது. முதல் இராசராசனுடைய பதினெட்டாம் ஆட்சியாண்டில் சோழநாடு பல வளநாடுகளாகப் பிரிக்கப்பெற்றபோது அரிசிலாற்றுக்கும் காவிரிக்கும் இடையில் உள்ள பகுதி^[3] “உய்யக் கொண்டார் வளநாடு” எனப்பெயரிடப் பெற்றது.

இனி, அடிகளைப் பட்டினத்துச் சுவாமிகள் என்று வழங்கும் வழக்குப் பற்றி வணிகருட் சிலர், பட்டின சுவாமியென்ற பெயரை மேற்கொண்டு, “பாலையூருடையான் பட்டின சுவாமி” “காளையார் கோயிற் பெருந் தெருப் பட்டின சுவாமிகள்”^[4] என அந்தக் காலத்தில் இருந்திருக்கின்றனர்.

---

1. A. R. No. 457 of 1998.
2. A. R. No. 474 of 1908.
3. S. I. I. Vol. XII. p. 178.
4. S. I. I. Vol. VIII. No. 442 at Pirammalai.

SIV—25