தமிழ்ப் பழமொழிகள்
189
உள்ளம் எல்லாம் புண்ணும் உடம்பெல்லாம் கொப்புளமும்.
உள்ளம் களிக்கக் கள் உண்டு கலங்காது.
உள்ளம் தீ எரிய உதடு தேன் சொரிய. 4400
- (பழம்.)
உள்ளம் படர்ந்ததே கூறும் முகம்.
- (பழமொழி நானூறு.)
உள்ள மயிருக்கு எண்ணெய் இல்லை; சுற்றுக் குடுமிக்கு எண்ணெய் ஏது?
உள்ள மாற்றைக் காட்டும், உரை கல்லும் மெழுகுண்டையும்.
உள்ளவன் பிள்ளை உப்போடு உண்ணும்; இல்லாதவன் பிள்ளை சர்க்கரையோடு உண்ணும்.
உள்ளவனிடம் கள்ளன் போனாற் போல. 4405
உள்ளனும் கள்ளனும் கூடினால் விடிகிற மட்டும் திருடலாம்.
உள்ளி இட உள்ளி இட உள்ளே போச்சுது.
உள்ளிக்கு நாற்றம் உடந்தை.
உள்ளிப் பூண்டுக்கு எத்தனை வாசனை கட்டினாலும் துர்க்கந்தத்தையே வீசும்.
உள்ளிய தெள்ளியர் ஆயினும் ஊழ்வினை பைய நுழைந்து விடும். 4410
உள்ளுக்குள்ளே கொட்டின தேளே, ஒரு மந்திரம் செய்கிறேன் கேளே.
உள்ளூர் ஆண்டி காத்தாண்டி; நீ பீத்தாண்டி.
உள்ளூர்க் குளம் தீர்த்தக் குளம் ஆகாது.
உள்ளூர்க் குறுணியும் சரி; அசலூர்ப் பதக்கும் சரி.
உள்ளூர்ச் சம்பந்தம் உள்ளங்கைச் சிரங்கு போல. 4415
உள்ளூர்ச் சம்பந்தியும் உள்ளங்கைப் புண்ணும் ஒரே மாதிரி.
உள்ளூர்ப் பகையும் உலகத்துக்கு உறவும்.
உள்ளூர்ப் பிறந்தகமோ? உள்ளங்கைப் புண்ணோ?
உள்ளூர்ப் புலி, வெளியூர் எலி.
உள்ளூர்ப் பூனை, அசலூர் ஆனை. 4420
உள்ளூர்ப் பெண்ணும் அசலூர் மண்ணும் ஆகா.
உள்ளூர் மருமகனும் உழுகிற கடாவும் ஒன்று.
- (சரி.)
