56
தமிழ்ப் பழமொழிகள்
அவன் அவன் எண்ணத்தை ஆண்டவன் ஆக்கினாலும் ஆக்குவான்; அழித்தாலும் அழிப்பான்.
அவன் அவன் செய்த வினை அவன் அவனுக்கு.
அவன் அவன் மனசே அவன் அவனுக்குச் சாட்சி.
அவன் அவன் தலையெழுத்தின்படி நடக்கும். 1225
அவன் அவன் நிழல் அவன் அவன் பின்வரும்.
அவன் அன்றி ஓரணுவும் அசையாது.
அவன் ஆகாரத்தை வடுப்படாமல் கடிப்பேன் என்கிறான்,
அவன் இட்டதே சட்டம்.
அவன் இவன் என்பதைவிட அரி அரி என்பது நலம். 1230
அவன் உள் எல்லாம் புண்; உடம்பெல்லாம் கொப்புளம்.
அவன் உனக்குக் கிள்ளுக் கீரையா?
அவன் எங்கே இருந்தான்? நான் எங்கே இருந்தேன்?
அவன் எரி பொரி என்று விழுகிறான்.
அவன் என் தலைக்கு உலை வைக்கிறான். 1235
அவன் என்னை ஊதிப் பறக்கடிக்கப் பார்க்கிறான்.
அவன் எனக்கு அட்டமத்துச் சனி.
அவன் ஒரு குளிர்ந்த கொள்ளி.
அவன் ஓடிப் பாடி நாடியில் அடங்கினான்.
அவன் கணக்குப் புத்தகத்தில் ஒரு பத்திதான் எழுதியிருக்கிறது. 1240
- (அவன் செட்டியார்.)
அவன் கல்வெட்டான ஆள்; அவன் பேச்சுக்கு மறு பேச்சு இல்லை.
அவன் கழுத்துக்குக் கத்தி தீட்டுகிறான்.
அவன் காலால் இட்ட வேலையைத் தலையால் செய்வான்.
அவன் காலால் கீறினதை நான் நாவால் அழிக்கிறேன்.
அவன் காலால் முடிந்ததைக் கையால் அவிழ்க்க முடியாது. 1245
- (அழிக்க.)
அவன் கிடக்கிறான் குடிகாரன்; எனக்கு ஒரு திரான் போடு.
- (மொந்தை போடு.)
அவன் கெட்டான் என் கொட்டிலின் பின்னே.
அவன் கெட்டான் குடியன்; எனக்கு இரண்டு திரான் வாரு.
அவன் கேப் மாறி, அவன் தம்பி முடிச்சு மாறி.
அவன் கை மெத்தக் கூர் ஆச்சே. 1250
அவன் கை மெத்த நீளம்.
அவன் கையைக் கொண்டே அவன் கண்ணில் குத்தினான்.
அவன் கொஞ்சப் பள்ளியா?
