பக்கம்:தமிழ்ப் பழமொழிகள் 4.pdf/176

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.

174

தமிழ்ப் பழமொழிகள்


வேசிக்குக் காசுமேல் ஆசை. விளையாட்டுப் பிள்ளைக்கு மண்மேல் ஆசை.

வேசிக்கு விழி நீர் அரிதோ? 20915


வேசி காசு பறிப்பாள்.

வேசி மேல் ஆசைப் படுகிறது. வெள்ளெலும்பை நாய் கவ்வினது போல.

வேசியரும் நாயும் விதி நூல் வைத்தியரும் பூசுரரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பொருந்தும்.

வேசியரும் நாயும் விதி நூல் வைத்தியரும் பாசம் அற்று நிற்பது காண்பர்.

(கண் பார்.)

வேசியைப் பெண்டாக வைத்துக் கொண்டால் வேறே வினை தேவை இல்லை? 20920

(பெண்டுக்கு.)


வேசியைப் பெண்டாக வைத்துக் கொண்டால் விளக்குத்தான் பிடிக்க வேண்டும்.

வேசைக் காய்ச்சல்.

வேசையர் ஆசை விடிந்தால் தெரியும்.

வேட்டகத்தில் உண்போன் கக்கித் தின்னும் நாயோடு ஒட்டான்.

வேட்டகத்துப் பருப்பு விளைய வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொள்வது போல. 20925


வேட்டகத்து வார்த்தையும் வெள்ளிப் பாத்திரசூடும் ஆனா.

வேட்டால் மதனியை வேட்பேன்; இல்லாவிட்டால் பரதேசம் போவன் என்றானாம்.

வேட்டியை வண்ணானுக்குப் போட்டாயா? வாணியனுக்குப் போட்டாயா?

வேட்டை ஆடிச் சிங்கம் தின்னும்.

வேட்டைக்காரனுக்கும் ஆட்டக்காரனுக்கும் பசை; வேசிக்கும் தாசிக்கும் பகை. 20930

(வேடக்காரனுக்கும் ஆடல்காரனுக்கும்.)


வேட்டைக்கு ஆகாத நாய் வீரம் பேசியதைப் போல.

வேட்டைக்குச் சென்ற நாய் வீட்டுக்கு வந்தது போல.

வேட்டை கண்ட நாயும் சாட்டை கண்ட மாடும் சும்மா இருக்குமா?

வேட்டை நாய்க்கு விருந்து அளிப்பது போல்.

வேட்டை நாய்ப் பாய்ச்சல் மாதிரி. 20935