42. .ே க ள் வி 2.283 மூடர்களாய் எல்லாவழிகளிலும் இழிந்து தாழ்ந்து புல்ல சாய்க் கழிந்து புலையா ஒழிந்து போகின்ருர். சொல் ஒக்கும் கடிய வேகச் சுடுசரம் கரிய செம்மல் அல் ஒக்கும் நிறத்தி ள்ை மேல் விடுதலும் வயிரக் குன்றக் கல் ஒக்கும் நெஞ்சில் தங்காது அப்புறம் கழன்று கல்லாப் புல்லர்க்கு நல்லோர் சொன்ன பொருள் எனப் போயிற்றன்றே. (இராமாயணம்) இராமபிரான் எய்த பானம் தாடகையின் மார்பை ஊடுருவி ஓடியிருப்பதைக் கவி இவ்வாறு பாடியிருக் கிருர். கல்லாமையோடு பொல்லாத புன் ைம யு ம் உடைய புல்லர்க்கு நல்லோர் சொல்லும் பொருள் யாதும் தங்காது போம் என்பது இங்கே .ெ த ரி ய வந்தது. புல்லர் செவியின் புலே கிலே புலனப் நின்றது. பொள்ளல் குடத்து நீர் போல் நல்லது யாதும் கில் லாத தொள்ளேக் காதர் யாண்டும் திதராய் நீண்டு திரிவர். அறிவொளிபுக யாதொரு வழியும் இல்லாமை யால் அவர் வாழ்வு கொடிய இருளே குடிகொண்டு கெடிய மருளே மண்டி எவ்வழியும் இழிந்தே யிருக்கும். காதகத்தே நல்ல கலைஞானம் கேளாதார் :தேகத்தே நின்று செருக்குவார்-பாதகத்தே நீண்டு நிமிர்ந்து கிலேதெரியாது ஐயகோ ! பாண் படு ப் மருண் டு. CCC STT TC CT SGaTTCCT CC SCCLLL TTTT TTTT TTTTTS S STS L ST SL0 SSMMSSSLSSS TTT STTTT STeeTTTS கேள் . 1றிவு ப ைகஃன 1ண் டுந்தி உயர்த்தி C CCJTJS0CC TT TS TT L TTT TCC TTTS0 TTT 0 வருபவன் பணிவும் இன் .ெ ல், ம் கோப்ந்து பயனும் பண்பும் வாய்ந்து எங்கும் கல்லவனுப்த் திகழ்கிருன். இயல்பாக ஒலிகளேக் கேட்டு வருகிற பழைய துளை களுடையன, உயர்வான செவிகள் ஆகா: உறுதிப் பொருள்களேக் கருதிக் கேட்டு ஒளி புரிந்து தெளிவருளி வருவனவே உண்மையான நல்ல செவிகள்.
