芝992 திருக்குறட் குமரேச வெண்பா கண்குளிர் கொள்ளப் பூக்கும் கடிக்கயத் தடமும் காவும் தண் குளிர் கொள்ளு மேனும் தான்மிக வெதும்பு மன்றே. (சூளாமணி) நாட்டைக் காக்க வந்த அரசர் தருமநீதிகள் தோய்ந்து கல்லவரா யிருப்பின் எல்லாரும் எங்கும் இனியராப் உவந்து வாழ்வர்: அவ்வாறின்றிக் கொடியராயின் யாண் இம் நெடிய துயரங்களேயாம் என இது குறித்துள்ளது. ஆட்சியாளர் தி ய .ே ர ல் அங்கே விளேகின்ற தீய காட்சிகளை இங்கே கண்டு கொள்கின் ருேம். இன்சொல்லும் அளியும் உடைய அரசனே யாவரும் தெய்வமாக எண்ணிப் போற்றுவர்; கடுஞ் சொல்லும் கொடுஞ் செயலும் உடையவனேக் கொடிய பேய் கெடிய பிசாசு என்று எள்ளி எல்லாரும் இகழ்ந்து துாற்றுவர். நல்ல இயல்பால் நரபதி தெய்வு மாம்; பொல்'ல்ாமை தோயின் புலேப்பேயாம்;-அல்லல் அடையாழல் காப்பான் அரசன்; அவலம் உடையா ன் க ைடய T ப0 உடனே . அரசனைத் தெய்வம் என்று உள்ளம் உவங்து தொழு வதும், பேய் என்று எள்ளி இகழ்ந்து தள்ளுவதும் எத. ளுல்? என்பதை இதல்ை அறிந்து கொள்ளுகின்ருேம். உரிய தன்மைகள் குன்றிய பொழுது பெரிய தீமை கள் பொங்கி எழுகின்றன. அரசன் கொடுமை புரியின் அங்கே அவனுக்குக் கேடுகள் கடுமையாய் வருகின்றன. நெடுஞ் செல்வம் கெடும் என்று அச்சுறுத்தியது கடுஞ்சொல் கொடுஞ்செயல்களேக் கைவிட்டு இன்சொல் இதங்களே எய்தி வாழ. வெண்ணெய்க் குன்று எரியுற். றதுபோல் வெங்கோலால் வேந்தன் திரு ஒரு ங் .ே க. வெந்து கிலே குலைந்து இழிந்து அழிந்து போம் என்பார் ஆங்கே கெடும் என்ருர். -- அரச செல்வம் பெரியது: அரியது. தரும நீர்மை பால் பெருகி வருவது. புண்ணியத்தால் பொலிந்து வந்த அது பாவம் படிய நேர்ந்தபோது யாவும் சிதைந்து அதிவிரைவில் அடியோடு அழிய நேர்கிறது.
