பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, பொருட்பால் 3.pdf/360

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

60. ஊ க்க ம் உ ைட ைம 3 157 வாள்ைபவன் மைந்தன் வளைத்தவிலால் தானேவரின் நின்று தடுப்பரிதால் நானே அவண் உய்ப்பென் இந் நன்னுதலேப் போநீ கடிது என்று புகன்றிடலும். (5) இராவணனே நோக்கிச் சடாயு இவ்வாறு ஊக்கி உரையாடி யிருக்கிருன். உரைகளில் மருவி யுள் ன பொருள் தயங்களேயும் உணர்வு கலன்களேயும் உறுதி கிலேகளேயும் ஒர்ந்து உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும், இங்தப் புத்தி போதனைகளேக் கேட்டும் அ ங் த க் காமப் பித்தன் யாதும் தேருமல் வீறுடன் ேத ைர விரைந்து செலுத்தின்ை. இவன் ஒல்லேயில் பாய்த்து அவன் வில்லைப் பறித்துக் கொடியைக் கி ழி த் து த் தேரைச் சிதைத்து முடியை உடைத்து எறிந்தான். நெஞ்சம் பதைத்து கெடு வேதனைகள் அடைந்த அவன் மான வீருேடு கொடிய தண்டால் ஒ ங் கி அடித்தான்: அந்த அடியால் அயர்ந்து வீழ்ந்தாலும் மீ ண் டு ம். வீரா வேசமாய்ப் பாய்ந்து மூண்டு போராடினன். மண் வேல் விழுந்தான் விழலோடும் வயங்கு மான் தேர்க் கண் மேல் ஒளியும் தொடராவகை தான் கடாவி விண்மேல் எழுந்தான்: எழமெல் லியலாளும் வெந்தீப் புண் மேல் நுழையத் துடிக்கின்றனஸ் போல் புரண்டாள்: (1) கொழுந்தே அனேயாள் குழைந்து ஏங்கியகொள்கைகண்டான் அழுந்தேல் அவலத்திடை அஞ்சலே அன்னே! என்ன எழுந்தான்; உயிர்த்தான் அடஎங்கினிப் போவது? என்றே விழுந்தான் அவன் தேர் மிசை விண்ணவர் பண்ணே.ஆர்ப்பு. பாய்ந்தான் அவன் பன்மணித் தண்டு பறித்து எறிந்தான்; ஏய்ந்தார் கதித்தேர்ப் பரிஎட்டிைெடு எட்டும் எஞ்சித் தீய்ந்தாசற வீசி அத் திண்டிறல் துண்ட வாளால் காய்ந்தான்; கவர்ந்தான் உயிர் காலனும் கைவிதிர்த்தான். :) திண்தேர் அழித்து ஆங்கவன் திண்புறம் சேர்ந்த துனணி விண்டான் மறைப்பச் செறிகின்றன. வில் இலாமை மண் டார் அமர்தான் வழங்காமையின் வச்சைமாக்கன் புண்டாரம் ஒக்கின்றன. வள்ளுகிரால் பறித்தான். : {4}