ஜைன உரை
465
அறிவு முதலாயின நீங்கவும் நாணம் நீங்காது; அதுவும் இது பொழுது நீங்கிற்று என்பதாம் ௨
1133. நாணொடு நல்லாண்மை பண்டுடையே னின்றுடையேன்
காமுற்றா ரேறு மடல்
என்பது, நாணமும் நல்லாண்மையும் உடையவர்களுக்கு மடலூர முடியா தென்றவளுக்குச் சொல்லியது:
நாணமும் நல்ல ஆண்மையும் பண்டு உடையேன்; இப்போது காமம் மிகுந்த படியினாலே, நாணமும் ஆண்மையும் இழந்து, காமம் மிக்கவர் ஏறும் மடலினை யுடையேன் என்றவாறு.
நாணமிழக்கிறதாவது, இழிவான காரியங்களைச் செய்யத் துணிகிறது. நல்லாண்மையாவது, ஒன்றுக்கும் தளராமல் இருக்கிறது. ௩
1134. காமக் கடும்புன லுய்க்குமே நாணொடு
நல்லாண்மை யென்னும் புணை
என்பது, நாணமும் நல்லாண்மையும் காம வெள்ளத்திற்குப் படகான படியினாலே அவை விட்டு நீங்கா என்றவளுக்குச் சொல்லியது:
நான் காம வெள்ளத்தைக் கடக்கிறதற்குப் படகாகக் கொண்ட நாணத்தையும் நல்லாண்மையையும், காமமாகிய வெள்ளம் இழுத்துக் கொண்டு போகின்றது என்றவாறு.
காமத்தைக் கடக்கிறதற்கு நாணமும் ஆண்மையும் தெப்பமாகா என்பதாம். ௪
1135. தொடலைக் குறுந்தொடி தந்தாள் மடலொடு
மாலை யுழக்குந் துயர்
என்பது, இந்த ஆற்றாமையும் மடலும் உமக்கு எப்படி வந்தன என்றவளுக்குச் சொல்லியது:
