தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார்
ஒரு வேள்வி! இதை இயற்றிட அகுன்க
இறைவா, என்னை இந்த உலகக் கவர்ச்சிகளிலிருந்து காப்பாற்று தூண்டில் வாய்ப் புழுப்போல நான் இருக் கின்றேன். எனக்குச் சில சுவைகளைக் காட்டுகின்ற்னர்,
சில சலுகைகனைக் கூடத் தருகின்றனர். , இவற்றால் என்ன பயன்? இறைவா, நான் வாழ வேண்டும். ‘பிழைக்க’ விரும்பவில்லை. ... . . . . .
வாழ்வாங்கு வாழ வேண்டும். ஆம் இறைவா, தெளிந்த அறிவு, அசைவிலா உறுதி, பழுதிலா உழைப்பு. பழியிலா ஆக்கம், உச்ரவருடன் ஒப்புரவு-இல்ையே என்னை வாழ்விக்கும். இவைகளை அருள் செய்க.
இன்று அறிவில் நிறைய குழப்பம். நன்றும் தீதும் எளிதில் துணிய முடியாத அளவுக்குப் பொய்ம்மை களிடையில் வாய்ம்மை. உழைப்பு, பழுகில உழைப்பு. உழைப்பு ஒரு வேள்வி. இதை - முழுமனத்துடன் இயந்து தல் வேண்டும். - . . . . .”
ஆக்கம், செல்வம் தேவை. நிறையத் தேவை! ஆனால், பிறர் உழைப்பைச் சுரண்டிவரும் செல்வம் வேண்டாம்.
o பழிகளைச் சுமந்துவரும் செல்வம் வேண்டாம். அன்பு, - நான், ஒப்புரவு ஆகிய வண்டிகளில் வரும் செல்வமே, வேண்டும்.
, f- கொண்டும்-கொடுத்தும் வாழ்தல் வேண்டும். இன், அருள் செய்து வாழ்வாங்க வாழ் அருள் செங்க
