நா. பார்த்தசாரதி ● 119
"சுமுகமாய் இருந்ததாகச் சொல்ல முடியாது. அதே சமயத்திலே கோபமாக இருந்ததாகவும் சொல்றத்துக் கில்லே..." . -
'நீ கொஞ்சம் பொறுமையாயிருந்துதான் அவ மனசை ஜெயிக்கணும். என் அம்மாவின் வயசை ஒத்த தலைமுறையைச் சேர்ந்த இந்தியத் தாய்மார்களுக்கு நெஞ்சழுத்தம் அதிகம். சுலபத்தில் விட்டுக்கொடுக்க மாட்டார்கள்." . -
“நம் உறவின் நெருக்கத்தைப் பற்றிய சந்தேகமும் பயமும் இன்னும் உங்கள் அம்மாவுக்கு இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது ! நான் கையில்லாத ரவிக்கை அணிந்தது உங்கம்மாவுக்குப் பிடிக்கவில்லை என்று வசந்தி வந்து சொன்னாள். நான் உடனே கையுள்ள ரவிக்கையை மாற்றிக் கொண்டுதான் அம்மாவுக்கு முன்னால் போனேன்." - vá.
"நீ எதை அணிந்து கொள்ளக் கூடாது எதை அணிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றெல்லாம் அம்மா கோபித்துக் கவலைப்படுகிறாள் என்பதே ஒரு நல்ல ஆரம்பம்தான் கமலி ஒரு பெண் எப்படி உடுக்க, வேண்டும், எங்கே நிற்க வேண்டும், எப்படி இருக்க: வேண்டும் என்றெல்லாம் அந்தப் பெண்ணின் காதல னுடைய தாய் கவனிக்கவும் கண்காணிக்கவும், கவலைப் படவும் கோபித்துக் கொள்ளவும் ஆரம்பித்து விட்டாலே அவள் அந்தப் பெண்ணின் மாமியாராகத் தன்னைக் கருதிக்கொள்ளத் தொடங்கிவிட்டாள் என்று தான் அர்த்தம்." • , , - .
இதைக் கேட்ட கமலி சிரித்தாள். ரவியும் அவளோடு: சேர்ந்து வாய்விட்டுச் சிரித்துவிட்டான். காமாட்சி யம்மாளின் இனிய குரல் பாடும் திறமை, அம்மானை' யாடும் அழகு எல்லாவற்றையும் வியந்து கூறிவிட்டு, "உங்கள் நாட்டுப் பெண்கள் நுண்கலைக் களஞ்சியங்க ளாக இருக்கிறார்கள். எனக்கு அவர்கள் மேல் பொறாமையாக இருக்கி றது" என்றாள் கமலி.
