இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
தோற்றம்
அல்லியும் தாமரை அரசியும் மலர்ந்து
எல்லையில் லாதவோர் எழில்நிறை கன்னிபோல்
பொங்கும் வனப்புப் பொய்கையைக் கண்டுநான்
அங்கதன் முறுவலில் அமைதியில் குழந்தைத்
தன்மையில் உள்ள்ம் தளைபடப் பொழுது
சென்றிடக் கண்டும் சிலையாய் நின்றேன்
குரலினிற் கவலையே கொழுந்திடக் கூவியே
ஒருதாய் ஆங்கே ஒடியே வந்தனள்
மைந்தனைக் காணுத் துயரது மண்டிட
வந்தவர் தமையெலாம் வருந்தியே கேட்டுத்
தேடியே வந்தனள் தென்திசைப் பொய்கையின்
கோடின கரையினில் குறும்புதர் மறைவினில்
கண்டனள் ஆடைகள் கதறியே சாய்ந்தாள்
உண்டதோ சிறுவனை வண்டு சூழ் பொய்கையும்
வாய்பிளந் தந்தோ மகவினை விழுங்கும்
பேய்தனக் கித்தனை பெண்மையேன் பொலிவேன்?
கூற்றம் மயக்குருக் கொண்டதோ அன்றித்
தோற்றம் உண்மையைச் சொல்வதே இல்லையோ?
310
