செய்யுளியல் - நூற்பா கர # హ్రోత్థ 'மூவகை யாற்டெது மூயிரள் புெடைதா முந்நூற்று முப்பத்து மூன்றென மொழி. க. க.க. இனி ஒற்ஜன்ைபடை அஆமது 'தேமாய் புளிமா வெலுமிரண் -ற்கும் வழுதில் மூன்று கல்ைாய அகவத் கொற்றள பெடை,த ஆபத் தொன் ஜே' § இ.கி , "மாசெல்வாய் தேமா வழுவிரண்டு கனைத்து புளிமாப் புவிசெல்வாய் கூட்டதான் கானும் வெள்ளைக் கொத்தன பிகுயத்து தான்கே 證.礙中。 “முதற்பக விரண்டித் கொத்தன் பேடைத்ா மைந்துதலை ம்ே. நான்ொகு பஃஆ போற்றன. கணிக்கு வாரா. ஆகவிரண்டு அளபெடையுங் கூட்ட பெடை துள்ளலோசையை த் தன்னி தென்துணர்க. “எட்டுத் தொடையா னி இ நூற் றெழுபத் கிட்ட 鹽.盃,森# 說。 இனி அசையத்துக்கி வருமாலு தேயா வண்டு வண்டு காமர்” எனதின்து காவென மதித். தவடிகட்கும் ம்ே தன வருமென்று கொள்க. இஃது ஒழி சீரந்தாதிக்குமென்றுகொள்க. இது, முதற்ப விரண்டிற்: تنتم ங்னம் கொள்ளுங்காற் போது பூவுக்குப் போதுகளெ. ஒழித் س؛ معجم، கொள்க. அங் னவும் விறகுதிக்கு விசிகாரெனவுங்கொள்க. தனவற்திற்கு ந் தி மிவ்வாறே கூறவேண்டுவன கூறிக்கொள்க. தேபா வாறு ஞாயிறு புளிமாப் போது பூ வேழு பாதிரி பூமருது நீடு கொடியெட் டுக்கா ருகுமு. நானுத்தளை யொன்பது முதலா வந்த வசையந் தாதி யொரோவொன் றொன்ப தொன்ப தாக வகவல் பெ றுந்தொகை நாலொரு பஃது மெட்டு மாகும்” يويييي * يَع .
