இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
புணரியல் 121
அவற்றுள்
இன்னி னிகர மாவி னிறுதி
முன்னர்க் கெடுத லுரித்து மாகும். (தொல். 120)
இஃது, இன்சாரியை முதல் திரியுமாறு கூறுகின்றது.
(இ-ள்) இன்சாரியையது இகரம் ஆ என்னும் ஒரெழுத் தொருமொழி முன்னர்க் கெட்டு முடியவும் பெறும் எ-று.
உரித்துமாகுமெனவே கெடாது நிற்கவும் பெறும் என்றபடி, இஃது ஒப்பக்கூறலென்னும் உத்தி.
இன்னின் இகரம் மாவின் இறுதி எனப் பிரித்துக் கூறுதற்கும் இச்சூத்திரம் இடந்தருதலின் மா என்னும் ஒரெழுத் தொருமொழி முன்னும் இன்சாரியையின் இகரம் கெடுதல் கொள்க.
(உ-ம்) ஆனை, ஆவினை, மானை, மாவினை எனவரும்.
அளவாகு மொழிமுதல் நிலைஇய உயிர்மிசை
னஃகான் றஃகா னாகிய நிலைத்தே. (தொல். 2)
இன்சாரியை ஈறு திரியுமாறு கூறுகின்றது.
(இ-ள்) அளவுப் பெயராய்ப் பின்னிற்கும் மொழிக்கு முன்னர் நின்ற எண்ணுப் பெயர்களின் ஈற்றிலுள்ள குற்றுகரத்தின் மேல்வந்த இன்சாரியையது னகரம் றகரமாய்த் திரியும் நிலைமையுடைத்து எ-று.
(உ-ம்) பத்து + இன் + அகல் = பதிற்றகல்,
பத்து + இன் + உழக்கு = பதிற்றுழக்கு, எனவரும்.
இவற்றைப் பத்து என நிறுத்தி நிறையுமளவும் குற்-3) என்னுஞ் சூத்திரத்தால் இன்சாரியை கொடுத்துக் குற்றியலுகர மெய்யொடுங் கெடுமே (குற்-38) என்றதனால் குற்றுகரத்தை மெய்யோடுங் கெடுத்து வேண்டுஞ் செய்கைசெய்து முற்றவின் வரும் (குற்-8) என்பதனால் ஒற்றிரட்டித்து முடிப்பர் நச்சினார்க்கினியர்.
'நிலைத்து' என்றதனால் பிறவழியும் இன்னின் னகரம் றகரமாதல் கொள்வர் உரையாசிரியர்.
(உ-ம்) பத்து + இன் ஒன்று = பதிற்றொன்று,
பத்து + இன் + ஏழு = பதிற்றேழு எனவரும்.
இங்ஙனம் இன்சாரியை ஈறுதிரிந்ததனை இற்றுச் சாரியையாகக் கொண்டார் நன்னூலார். (கு 244)
தொ.9
