164 ★ வல்லிக்கண்ணன்
‘என்னது?’ அவனுக்கு அதிர்ச்சி அதி.
“நான் நான்கு மாசமாக் குளிக்கலே” என்று வெளிப்படையாகச் சொன்னாள் அவள்.
‘சே!’ என்று கையை உதறினான்ராஜன், “ஆரம்பம் முதலே தடுப்பு நடவடிக்கைகள் எடுத்திருக்கணும். அல்லது போனமாசமே சொல்லியிருந்தால், ஈசியா அகற்றியிருக்கலாம். இப்ப கொஞ்சம் லேட்டாயிட்டுது. அதனாலே ரிஸ்க் இருந்தாலும் பரவால்லே. மருந்துகள் இருக்கு பயப்படத் தேவையில்லை. எனக்குத் தெரிந்த டாக்டர் ஒருவர்கிட்டே சொல்லி ஏற்பாடு செய்து போடலாம்.”
அவன் பேச்சு அவளுக்குப் பிடிக்கவில்லை. அதை அவள் முகச்சுழிப்பு விளம்பரப்படுத்தியது. அவள் தன்னை சிக்கவில் மாட்டி வைக்கத் திட்டம் போடுகிறாள் போலும் என்று அவனுடைய ‘பிசினஸ் மைண்டு’ பேசியது. “அவருக்கு விஷயம் தெரியாமலா போகும்? இதை எப்படி மறைக்க முடியும்?” என்று கேட்டான்.
அவனது அப்பாவித்தனத்தைக் கண்டு அவளுக்கு சிரிப்பு வந்தது இப்படிப்பட்ட இக்கட்டான நிலையிலும் இவளால் எப்படிச் சிரிக்க முடிகிறது என்று குழம்பினான் அவன்.
“இதில் மறைப்பதற்கோ, மறுப்பதற்கோ அவசியம் அதுவும் இல்லை...”
அவளுடைய நிதானமான போக்கும் பேச்சும் அவனுக்கு ஆச்சர்யம் அளித்தன. “உண்மை தெரிந்ததும் அவர் கோபம் கொள்ளமாட்டாரா?” உன்னை அல்லது என்னை அல்லது ரெண்டு பேரையுமே தாக்க வேனும்கிற வெறிகொண்டு...
