132 சங்கிலி இல்லாம எந்தக் கல்யாணத்துக்கும் நான் போற பழக்கம் இல்லே... வாங்க போக்லாம். (பணத்தை அவன் எண்ணும் பொழுது, கை நடுங்கி, ரசீது கீழே விழ, அதை எடுத்துப் பார்க்கிருள் பொன்னம்மாள்) பொன் : காமாட்சி, 400 ரூபாய்க்கு ரசீது இருக்கு... காமா : 400 ரூபாய்க்கா! வேறு ரசீது ஒண்ணும் இல்லியே! கந் : இது மட்டுந்தானே இருக்குது. ஏங்க... நீங்க 200. ரூபாய்தானே தந்தீங்க. இதுல 400 ரூபாய். எப்படி வரும். கடைக்காரன் தப்பா பில் போட்டுட் டாரு! வாங்க கடைக்கு போவோம்... l அத்தை மன்னிச்சுடுங்க! நான் 400 ரூபாதான் வாங்கினேன். உங்ககிட்ட கொடுத்தது. 200 ரூபாதான். திருப்பித் தரும்போது அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கலாம்னு உங்ககிட்ட சொல்லுலே. இப்ப அவங்களே நேரில. வந்தது.லைதான் நிலமை மாறிப்போச்சி. காமா : ஏங்க! நீங்களுமா என்னை ஏமாத்தினிங்க! ஐயோ கடவுளே! இந்த உலகத்துல நான் யாரைத்தான் நம்புற துன்னு தெரியலியே! (பெரியசாமியும் சிங்காரமும் ஓடிவந்து, கந்தனின் ஆளுக்கொரு கையைப் பிடித்துக்கொண்டு) இரு : மாமாவும் நம்ம சேஸ்தா ை(சிரிக்கின்றனர்) கத : கைய விடுங்கடா! நான் போறேன், வீட்டுக்கும் போய் பணத்தோட வர்றேன், இரு ; அம்மா! மாமா கூட நாங்களும் போருேம்! காமா : யாரும் யாரோடயும் போக வேணும், நானே போறேன். நான் போறதுக்கு நேரம் வந்தாச்சு.
