210
தினைத் துணையர் தீம் கரும்பு ஈன்ற துக்கத்துள் தூங்கித்
துகள்தீர் பெருஞ்செல்வம்
துய்த்துக் கழியான் துன்பம் பலநாள் துன்பமே மீதுரக் தெரியத் தெரியும் தெண்ணிர்க் குவளை தெளிவு இலார் தோணி இயக்குவான் தோற் போர்வை தோற்றஞ்சால் ஞாயிறு நச்சியார்க்கு நட்டார்க்கும் நட்புநார் அற்றன நடு ஊருள் வேதிகை நடுக்குற்றுத் நம்மாலே யாவர் நயவார்கண் நல்குரவு நரம்பெழுந்து நரைவரும் என் நல் ஆவின் கன்று நன்னிலைக்கண் நல்ல'குலமென்றும் நல்லர் பெரிதளியர் நல்லவை செய்யின் நல்லவை நாள் நல்லார் எனத் தாம் நல்லார் நயவர் நளி கடல்.நல்கூர்ந்த நளி கடல். நறுமலர்த் தண் நாப்பாடம் சொல்லி நாய்க்கால் சிறு விரல் நார்த் தொடுத்து நால் ஆறும் ஆறாய் நாள்வாய்ப் பெறினும் நாறாத் தகடேபோல் நில நலத்தான் நிலையாமை நோய்
105
199
121
273
54
60
168
44
219
136
42
299
271
12
96
93
301
267
153
11
115
248
195
298
144
338
221
265
242
166
209
312
218
26
383
207
266
170 52
நாலடியார்-தெளிவுரை
நின்றன நின்றன நில்லா நீர்மையே அன்றி நீரினும் நுண்ணிது நீருட் பிறந்து நுண்ணுணர்வி நுண் உணர்வு நெடுங்காலம் ஒடினும் நெருப்பழற் நேர் அல்லார் நீர் நேர்த்து நிகர் அல்லார் பகைவர் பணிவு இடம் படுமழை மொக்குளிற் பண்டம் அறியார் பரவா வெளிப்படாப் பராஅரைப் புன்னை பருவம் எனைத்துள பல் ஆவுள் உய்த்து பல்லான்ற. பல்லான்ற..கேள்விப் பன்னாளும் பல்லார் அறியப் பறை பல நாளும் பக்கத் பழமை கந்தாகப் பழையர் இவர் என்று பன்றிக் கூழ்ப் பத்தரில் பணி படுசோலைப் பாடமே ஓதிப் பாம்பிற்கு ஒரு தலை பாலால் கழிஇப் பாலோடு அளாய நீர் பாவமும் ஏனைப் பிறந்தகுலம் மாயும் பிறர்மறை யின்கண் புக்க இடத்து அச்சம் புணர்கடல் சூழ் புத்தகமே சாலத் புதுப் புனலும் புன்னுணிமேல் நீர்போல்
புல்லா எழுத்திற்
புல்லாப் புன் புறத்துத்தன் இன்மை
4
287
282
360
233
251
69
124
72
64
24]
27
48
88
246
18
101
252 106 159
86
214 310
349
257
17
316
375
258
177
295
285
158
83
264
318
370
29
155
255
308
