50 நெற்றிக் கண்
உங்களை வதைப்பதற்குக் கடைசியாக என்னிடம் மீதமிருக்கிற ஒரே ஒரு கெளரவமான ஆயுதம் வார்த்தை தான்.'"
துளசி என்று வாய் நிறையக் கூப்பிட மாட்டீர்களா? ஏன் இந்த உங்களை’. நீங்கள் எல்லாம் போடுகிறீர்கள்: நான் என்ன பாவம் செய்தேன்? ஏன் இப்படி?’’
"உன் மனத்தைக் கேள்! என்ன பாவம் செய்தாய் என்பதை அது சொல்லும் உனக்கு."
-சுகுணன் எவ்வளவோ கடுமையாக இருக்க முயன்றும் அவன் மனத்தினுள் அடியூற்றாகச் சுரந்த கருணை அவனை வென்று விட்டது. இம்முறை. உங்கள் மனத்தைக் கேளுங் கள்-என்று தான் கடுமையாகச் சொல்ல நினைத்தான் அவ்ன். ஆன்ால், "உன் மனத்தைக் கேள்-என்றுதான் சொல்ல் வந்தது. அந்த ஒரு வினாடி வெற்றி அவள் மனத்தில் பூச்சொரிந்திருக்க வேண்டும். அதற்கு அடை யாளமாக அத்தனை வேதனையிலும் அவள் முகம் ஒரு விநாடி மலர்ந்தது. - -
மேலே அவளிடம் ஒன்றும் பேச விரும்பாதவனைப் போல, மேஜைமேல் அவள் வைத்திருந்த அந்த கிரீட்டிங் கவரை எடுத்துப் பிரித்து, 'வீரர்களின் தோள்களை அலங் கரிக்க வேண்டிய-' என்ற தன்னுடைய அந்த வாச - கத்தை யாரோ ஒர் அந்நியன் புதிதாகப் படித்துப் பார்ப்பது போல் மீண்டும் ஒருமுறை படித்துவிட்டு அதை அப்படியே ஏழெட்டுத் துண்டுகளாக உறையுடன் கிழித்துத் தனக்குக் இழே இருந்த குப்பைத் தொட்டியில் போட்டான் சுகுணன்: அதற்க்ாகவே காத்திருப்பவள் போல் அவள் சீறத் தொடங்கினாள்:
எழுதிய வார்த்தைகளைக் கிழித்தெறிந்து விடுவது. சுலபம். ஆனால் இப்போது நீங்கள் கிழிப்பதற்கு முன்பே அது உங்களுக்கு மிகவும் வேண்டிய ஒருத்தியின் மென்மை யான மனத்தைக் குத்திக் கிழித்திருக்கிறதென்பதை நீங்கள். உண்ரப் போவதில்லை."
