§ 2 நெற்றிக் கண்
கதாபாத்திரமாகக் கொண்டு எழுத நேர்ந்தால் அந்தக் கதாபாத்திரத்தினிடம் சுகுணனுக்கு எத்தனை பரிவு பெருகுமோ அத்தனை பரிவு இப்போது இப்படிச் திந்திக்கும் வேளையில் மட்டும் துளசியினிடமும் ஏற்பட்டது.
துளசியின் அந்தக் கதையில் பாதிக்கப்பட்ட மற்றொரு கதாபாத்திரம் தானே என்பதை மறந்து விட்டு நினைத் தாலோ மனம் கருணை மயமாக மாறியது. தான் நிற்கும் எல்லையைத் தனியே தவிர்த்துக் கொண்டு மற்றவற்றை எல்லாம் விலகியிருந்து பார்த்தால் கற்பனையாளனின் மனம் தான் எவ்வளவு பெருந்தன்மையுடையதாயிருக்கிறது? இந்த எல்லையில் நின்று பார்க்கிறபோது மட்டும் அவனுக்குத் துளசியின் மேல் கோபமேவரவில்லை. காவியங் களின் மிக உயர்ந்த குணமான கருணை அவன் உள்ளத்தே பெருகி நிறைந்தது. அன்று அந்தக் கூட்டமுடிவில் அநாவசியமாகத் துளசியின் மனத்தைப் புண்படுத்த விரும்பவில்லை அவன். மறுக்காமல் அவர்கள் இருவ ருடனுமே காரில் போய்த் திருவல்லிக்கேணியில் இறங்கிக் கொண்டான். -
காரில் போகும் போது சுகுணன் அதிகம் பேசவில்லை. துளசி ஆர்வமடங்காமல் கேட்ட இரண்டொரு கேள்விக்கு மட்டும் சுருக்கமாகப் பதில் சொன்னான். துளசியின் கணவன் காரை ஒட்டிக் கொண்டு வந்ததனால் பின்புறக் கதவுகள் திறக்க முடியாத ஒரு பக்கக் கதவுள்ள அந்த "ஒக்ஸ்வாகன் காரில் சுகுனன் முன்புறம் ஏறிக்கொண் டான். துளசி பின்புறம் தனியே சிறைவைக்கப்பட்டது போல் ஏறிக் கொண்டிருந்ததனால் அவள் முகத்தைக் கூடச் ககுணனால் சரியாகப் பார்க்க முடியவில்லை. திருவல்லிக் கேணி பெரிய தெருவில்-அறைக்கு நாலு வீடு முன்பாகவே இருந்த மெஸ் வாசலிலேயே அவன் இறங்கிக் கொண்ட போது துளசி காரிலிருந்து கீழே இறங்கி அவனுக்கு விடை கொடுக்க வேண்டுமென்று ஒரு வேளை எண்ணியிருக்கலாம்.
