23—11—56
17
காட்சி 15.
(வித்யாவதி வீடு சந்திரவர்மனே நினைந்து அவள் சோகத்தோடு பாடிக்கொண்டிருக்கிருள்)
ஒளியிலா நிலவாகினேன் உணர்விலா உடலாகினேன் தெளிவிலா உரையாகவோ? தீந்தமிழ் சுவைமாளவோ?
தென்றலும் புயலாச்சுதே தெய்வம்கை விடலாச்சுதே என்னருங் கலைவாழ்விலே இன்னலும் புகலானதோ? (ப.க.)
முல்லை. வித்யாவதி நீ இப்படி அ ழு து கிட்டே இருக்கிறது கல்வதில்லே!
வித்யா:- (வருந்தி) அவரது அன்புக் கட லிலே மீனகத் துள்ளினேன். காதல் வானிலே வானம்பாடியாகப் பறந்தேன்! இப்பொழுது தணலில் புழுவாகத் துடிக்கின்றேனடி முல்லை! இனி எப்படியடி நான் வாழ்வேன்?
முல்:ை- என்ன செய்யறது? நம்ம கொலத் திலே நீ ஒருத்தி கொடுத்து வச்சவன்னு இருக் தோம். ஒன் விதியும் இப்படியா ச்சு. கம்மசிவன் கோயில் பரிபாலகர், சக்திமுனையர்கடட உனக் காக வருந்தினாடி.
வித்யா. க ழு த் த ஹக்கும் காபாலிகருக்கும் என்மேல் கருணே பிதிக்கிறது மகாராணி வின் மனமிரங்க வில் இலயே!
முல்லை:. இவ்வளவுக்கும் கார ணமே அ ங் த ச் சமணரா தான் னு சொல்ருர் சக்திமுனை யர், -
வித்யா:- இ ல் ல வேயில்லே. ம க | ர | ணி மாசற்ற செம் பொன். இ து மைத்ரேயன் மூட்டிவிட்ட பெருநெருப்பு.
(பச்சை வேகமாக வருகிருள்.)
பச்சை: வித்யாவதி வித்யா வதி சேதி தெரியுமா ஒனக்கு?
வித்யா:- என்ன சேதி?
பச்சை:- குருக்கோட்டையில் திைலபனே த் தோற்கடிச்ச மகாராஜா, பாண்டியன் படையெடுப்பு தெரி ஞ்சு, அப்படியே பெண்ணேயாற்றுப் பக்கமா வந்து, தெள்ளாறுங்கிற எடத்திலே, பாண்டி யன் படையை அடிச்சு கொறுக்கி படுகுரண மாக்கிட்டாராம்.
வித்யன்:- (மகிழ்ந்து) ஆஃகா பகைவரை வென் முரா நமது பார்த்திபர்? முல்லை! நமது மன்ன ரின் வீரம் குன்றின் மேல் நந்தா விளக்கடி!
பச்சை: அந்த வெளக்கு, காளை மறுநாள் ககாத்துக்கு வரப்போவுது வரவேற்புக்கு பிர மாத எற்பாடுகள்ளாம் நடக்குது.
வித்யா. அப்படியா?
பச்சை: வித்யாவதி! இன்னுெரு பிரமாத மான சங்கதி! ஆன இப்ப இங்கே சொல்லமாட் டேன்.
வித்யன்:- ஏன்? பச்சை. அது ரகசியம், முல்லே இருக்க ருளே!
வித்யா:- முல்லைதான் உனக்கு வெல்ல மாயிற்றே? х பச்சை:- இல்லே. இப்ப கசப்பு மருந்தா யிட்டா.
முல்:ை- (சாகசமாக) போ பச்சை சான்
உசுரையே வச்சிருக்கேன் ஒமேலே. நீ என்ன
டான்ன.........
பச்சை:- அப்படீன்ன இனிமே என்னே
அடிக்கமாட்டியே? .
