168 பாஞ்சாலங்குறிச்சி வீர சரித்திரம்
பாலில் அயல் நீர்கலத்து பணத்துக்கு
விற்றறியேன், பழுது சொல்லிக் கூலிதனேக் குறைத்கரியேன், கோட்சொல்லிக்
குலேத்தறியேன், கோலிவைத்த வேலிகஃன அழிக்கறியேன், மேலோரைப்
பழித்தறியேன், வினேபேன் கொண்ட தாலிதனே அழித்த துனன்ன தெய்வமே!
எனத்தலேயில் காக்கி விழத்தாள்.' - (3) இன்னவாறு கூவி அழுது ஆவி சோர்க்து அலமத்து எழுந்து இனத்தவர் சிலரை உடன் அழைத்துக்கொண்டு பாளையங் கோட்டைக்குப் போனுள். பிற்கட்டு மாளிகையுட் புகுந்தாள். அவரை க் கண்டாள்; 'துரைகளே! மோசம் கடந்து போச்சே!” என்று முகத்தில் அறைக்து அழுதாள். அவர் திகைத்து கோக்கி என்ன! அது? ஏன் அழுகின்ரு ப்? யாத நிகழ்க்கது? என்ருர்.
கனகி:- சம்முடைய கும்பினி .ெ ல் லே யெல்லாம் கொள்ளே கொண்டு போனுாே! பொல்லாத கொலேயும் விழுந்துள்ளகே கான் என்ன சொல்லுவேன்? சாமி!
பிற்கட்டு:- கொள்ளேயா! யார் அது செப்கத? விணே அழுதுஉழருகே, பகருமல் ைகரியமாப்கின்று உள்ளகைச்சொல். கணகி- துரைகளே! பொல்லாத பிள்ளை வத்து கொள்ளே செப்து கொலேயுள் பண்ணிப் போப் விட்டா ரே. கான் காவி இழக் து கவிக்கின்றேனே; 2 ன் குலே துடிக்கின்றதே!
பிற்கட்டு:- பின்ளேயா? யார் அவன்? உ ள்ளம் கலங்கிப் புலம்பாதே; கடந்ததைத் தெளிவாகச் சொல்.
கனகி:- பாஞ்சாலங்குறிச்சித் தாகுபதிப் பிள்ளை படைக ளோடு வந்து சமது செல்லேக் கொள்ளையடித்கார்; என் விட்டுக் காரர் புகுத்து கடுத்தார்; அவரை அடித்துப் பிடித்து நிலவறை யில் வைத்துவிட்டு செல்லே யெல்லாம் அள்ளிக் கொள்னே கொண்டு போளுர்; என் கணவர் துள்ளித் துடித்து அங்கே இறந்து போயினுள்; இனிமேல் கான் இருக்க திேயில்லை; சாயனே! என்று அவள் புலம்பி பழுது கலங்கி கின்ருள்,
-- --ബ-l
