276 பாஞ்சாலங்குறிச்சி வீர சரித்திரம்
அண்ேணு! து ைஉங்கள் மீது கொடுங் கோபங்கொண்டு கொ த்திருக்கின்ருரே! என்ன செய்து விடுவாரோ தெரியவில்லையே? பெரிய துயரமா யுள்ளதே!” என்று அவர் ஏங்கி மொழிந்தார்.
சுப்பிரமணிய பிள்ளை:- சண்டை கடந்த பொழுது சான் கோட்டையில் இல்லை ஆகலால் என் மேல் அவனுல் எ ன் ன குற்றம் சொல்ல முடியும்? அங்க எட்டையாபுரத்தான் உள் துப் பாயிருந்து உளவு சொல்லித் தூண்டியிராவிட்டால் சமக்கு இப் படி இழவு வந்திராது; இருக்கட்டும்; எப்படியும் தப்பி நான் வெளியேறிய பிற்பாடு அவன் பாளையம் பாழாகும் படிக்கான வேலையைச் செய்கிறேன். வேளையை எதிர்பார்த்திருக்கிறேன்
வீரபத்திர பிள்ளை:- அண்ணு என்ன நீங்கள் இப்படி எண்ணுகிறீர்கள் துரை இருக்கிற நோக்கத்தைப் பார்த்தால் நம்மை வெளியே விடுவார் என்று தோன்ற வில்லையே; பட்டா ளங்கள் கட்டாகக் காத்திருக்கின்றனவே; இக்கக் கட்டாப்பில்
காம் என்ன செய்ய முடியும்? யாது நேருமோ தெரியவில்லையே!
சுப்பிரமணிய பிள்ளே:-பட்டாளங்கள் இருக்கால் என்ன? முட்டாள்தனமாகவா காரியம் செய்வான்? ஒழுங்கா விசாரணை செய்துதானே தீர்ப்புக்கு வருவான். அப்பொழுது பார்த்துக் கொள்கிறேன். முன்னம் கும்பினி அதிபதிகளிடமே நான் நேர் நின்று பேசிக் காரியத்தை முடித்து வந்திருக்கிறேன்; இடையில் வந்த இவன் கலைவர்களிடம் கலக்து ஆலோசியாமல் தாகை கம்
மை என்ன செய்துவிடுவான்?
வீரபத்திர பிள்ளை:- ஐயோ! அண்ணு படைக் கலைவ னுக்குக் கொல்லும் கொலையாதி எல்லாஅதிகாரங்களையும் கொடு த்திருப்பார்களே! இவர் வைத்ததுதானே சட்டம். இவருடைய
மனம் போல இங்கே என்னமும் செய்யலாமே!
சுப்பிரமணிய பிள்ளை:- இவன் வரம்பு மீறி ஒன்றும் செய்ய முடியாது. நாம் கேரே திருச்சிராப்பள்ளிக்காவது சென்னபட்டனத்துக்காவது சென்றிருக்கால் இக்க இன்னல்
வந்திராது; கலைவர்களைக் கண்டு பேசியிருப்பேன்! எல்லாம் கல
