30. இ கி எ ப் கி ய து 353 மல்லெடுத்து வங்கனேயேல் மாமுருக னே என்பார்; வாள் கை ஏக்தி வல்லெடுக்க களம் புகுந்தால் வாளபிம னே என்டார், வாளா அக்கோ கல்லெடுத்த மனப் பகைவர் கையகப்பட் உழிக்கனேயே கருமம் ைன்னே! (6) பெற்ற துணை பாவுமே பிரிக்இழந்து வங்க ணஇனப் பின்தொடர்க் தின் குற்ற தனே யாயென்றும் ஒருவாமல் உறுதி செப்.உள் ளுகவி கின்ற கொம்மமு. குலக் கொழுக்கே கோமகனே! மாமகனே! கொடியேன் உன்னே இ/ம் விழக்கேன்; இனியிச்த உலகமெலாம் ணப்தினுமென் இழவே அக்கோ? (7) (ఎr பாண்டியம்) உழுவலன் புடைய தம்பியை கினேக்து இன்னவாறு பன் விப் புலம்பிப் பசிகபித் கின்றனர் இறுதியில் கன்னுடைய யிரை மாப்த்துக் கொண்னத் துணி கதார். அடுத்து கின்ற சின்னபோம்மு தடுத்தி கி.துக்தி ஆற்றிகருளினுள். அன்று சிறிது ஆi யிருக்கார். . நாள் இரவு பெரிதும் மறுகினர். சேர்க் ளை கிலேமைகளே கினேன் து செஞசம் குலேக்தார். செடிக கவன்ருர் கொடிய ஒகரம் அவருடைய உள்ளத்தை உருக்கி உயிரை வாட்டினமையால் அல்லல்களே ஆற்ற மாட்டாமல் மேலும் மேலும் அவலமாய்க் கலுழ்ந்து அலமந்து புலம்பினர். ாடிழந்து நகரிழந்து நலமிழந்து குலமிழந்து பீடிழந்து கிளேயிழந்து பேரிழந்து பெருவிரப் I ■ II டிழந்து பதமிழந்து பற்றிகின்ற துணேயிழந்து ா நிழந்து படுகினறேன் கதியிழந்து கழிகினறேன். (Í பண்டிவந்த போர்கள்தொறும் மாற்றலர்மண் ளுகிவிழத் திண்டிறல்கொண்டடலேறிச் சிங்கமெனத் திசைகள் எங்கும் கொண்டிருந்த கீர்த்தியக்தோ குலேந்தித்த கிலேமலேயில் முண்டியா யுறைந்திருக்க ஊழ்வினையொன் றிருந்துளதே. (2 45
