61
"புத்தியே யற்ற வாழ்வாய்ப்
புறவுவாழ் வுற்ற' தென்று
கத்தியே கால மெல்லாம்
காதினோத் துளைக்கும் காக்கைச்
சித்தியே சுதந்தி ரத்தைச்
சீவனாய் வைத்துக் காக்கும்
சத்தியா மெனச்சா ரங்கம்
சங்கீதம் பயின்ற தங்கே!
கொறியாடு குனிந்து குள்ளக்
கோரையும் அறுகும் மேய ,
வெறியோடு விலகி வேறாய்
வெள்ளாடு வேலி மேல்கால்
நெறியோடு வைத்து நின்ற
நிலையிலே தளிராய்த் தின்று
மறியோடு மகிழ்ந்து போதல்
மறக்கவே இயலாக் காட்சி!
காடெனத் திரிந்து நாளும்
காலாற மேய்ந்து வாழும்
ஆடெனப் பேரொன் றாயும் ,
அவற்றிடைப் பிறப்பு பேதம்
நீடினும், நேசம் நீங்கா
நெறிமுறை நிலையை யெண்ணிப்
பாடினும் படிப்பா மென்றே
பரவசப் பட்டேன், பார்த்தே!
ஏடுபெட் டிக்குள் ளேறின் ,
இருளித யத்தி லேறும்;
பாடுபெட் டிக்குள் ளேறின்,
பசிவயிற் றில்பாய்ந் தேறும்;
நாடுபெட் டிக்குள் ளேறின்,
நலிவேறு மெனற்குச் சான்றாம்
வேடபட் டியைவிட் டேறி
விரைந்ததன் றருமை வண்டி!
