7. இ ரா ம ன். 2941 வருக்கி அழைத்து அருக்கி மலாளனே ஊருக்குக் கொண்டு போயி ருப்பாசோ? எனக் கருதி மறுக்ெ கவலை கூர்த்துளாள்.
- .
பெற்ற தாயையும் உற்ற கம்பியையும் போன்போடு பேனு வாசே யன்றி இடையே தொடர்பாய் அயலிருக்த வக்த கன்னே அவ்வாறு பேனுவாசா ? என்.று பெண்மை மதியால் பேதுற்றுள்ள மை எண்மையாய் எதிர் தெரிந்தது: பெயர்த்தும் என் மது சித்திா கூடத்தில் முன்னம் வக்த போனதை உய்த்துனா வந்தது. தன் குலப் பொறை தன்பொறை எனத் தவிர்ந்தானே? தன் குடும்பத் ைசக் காப்பாற்.துவது தனது கடமை என்.று கருதி என்னே மறக்க டோயிருப்பரோ? என இன்னவா. உன்னி உன்னி உளைக் த கன்னே இகழ்த்து கொத்து தளர்த்து கவன்ருள். பகின்ைகு ஆண்டுகள் வரையும் வனவாசம் செயவதாக உறுதி கூறி வங்கிருத்தலால் அக்க எல்லை கழியும் அளவும் ககர்க் குச் செல்லார் என்று உள்ளம் கேறிஞள். அவ் வி. வள்ளலை மீன வும் காண முடியுமா? என்று கருதி ஏங்னுெள், கூடி வாழ்க்க பொழுது கிகழ்க்க சம்பவங்களை எல்லாம் கிளேக் த கினேன்.த உருகுெள். தன் கணவனுடைய உருவ எழில் களையும் குண கலங்களையும் கொடை கீதிகளையும் விாப்பிாக பங் களையும் எண்ணி எண்ணிக் கண்ணிர் மல்.ெ மறுகுெள். மெய்த் திருப்பதம் மேவென்ற போதினும் இத் திருத்துறந்து ஏகு என்ற போதினும் சித்திரத்தின் அலர்ந்த செங் தாமரை ஒத்திருக்க முகத்தினே யுன்னுவாள். ( 1) தேங்கு கங்கைத் திருமுடிச் செங்கனன் வாங்கு கோல வடவரை வார்சிலை எங்கு மாத்திரத்து இற்று இரண்டாய் விழ வீங்கு தோளை கினேங்து மெலிங்துளாள். (2) இன்னல் அம்பர வேங்தற் கியற்றிய பன்னலம் பதிலைாயிரம் படை கன்னல் மூன்றிற் களம்படக் கால்வளை வின்னல்ம் புகழ்ங் தேற்றி வெதும்புவாள், ( 3 )
