3024 கம்பன் கலை ്വിജ്ഞ கடிக்கும்வல் லாவும் கேட்கும் மந்திரம் களிக்கின்ருேயை அடுக்கு மீ தடாதென் ருன்ற ஏதுவோடு அறிவு காட்டி இடிக்குநர் இல்லை; உள்ளார் எண்ணிய தெண்ணி யுன்னே முடிக்குகர் என்ற போது முடிவன்றி முடிவது உண்டோ? (7) (சிக்தனைப்படலம், 53-59) முடிவில் இவ்வாறு முடிவாகக் கூறியிருக்கிருள். 'பிரமதேவன் முதலாகத் தேவர் யாவரும் உயர்க்க இன்ப கிலைகளில் சிறக்த வாழ்ந்து வருதல் தரும கிேகளினலேயாம். அவற்றைக் கைவிட்டுப் பாவங்களைத் தழுவி நின்ற அசுரர் னல் லாரும் பாழாப் அழிக் து போயுள்ளனர். தேவர்களும் வணங்கி எவல் செய்யும் படி கீ பெற்றுள்ள இக்கப் பெருஞ் செல்வங்கள் பாவக்கினல் வக்தனவா? அல்லது புண்ணியத்தினல் கிடைத்த னவா? இதனைக் கொஞ்சம் சிக்கண் செய்து பாச்! பெறலசிய இக் கப் பெரும் பாக்கியங்களை உனக்குத் தக்தருளிய சிவ பெருமா அம் கருமத்தினலேதான் கிலத்து வருகிருச் சருமம் நீங்கினல் கடவுளாயினும் வாழ முடியாது; கடையாகவே காழ்ச்துபட நேரும்; சேவை கோடிகளுக்கும் சிவகோடிகளுக்கும் கருமம் ஆகா ாமாயுள்ளது. அதனை எவன் இழக் கானே அவன் உயிர் அற்ற சவம் ஆகின்ருன். அத்தகைய சருமத்தை மறக்து பாவத்தை விழைந்து கொண்டு வாழலாம் என்.ற எண்ணுவது முழுமூட மேயாம். அாசம் குலமும் அடியோடு அழிய வழி கேடிக் களி மிகுத்து கிற்கின்ருய்! உன் கிலே இழி மடமையான த பரிதாபமு டையது. உலகை யெல்லாம் வெல்ல வல்ல அதி விார் ஆயினும் அறமும் அருளும் அவர் பால் இல்லையாயின் அவர் இழித்து அழிக் தே போவர். இதனை உண்மையாக கீ தெளிந்து கொள். பிறவி நீங்ப்ெ பேரின் ப கிலைகளை அடை பவர் எ வரும் அறமும்.அருளும் உடையவாேயாவர். சரும சிலர்கள் இருமையும் பெருமை பெறு ன்ெறனர் அருங் சவக்குரிசிலான அகத்தியர் முதலிய மாதவர்கள் என் காயகனே வனத்தில் கண்டு உன் இனத்தவர்கள் செய்து வரு ,ெ கொடுமைகளே எடுத்து ாைத்தனர்; தமக்கு கேர்த்துள்ள இடர்களை சீக்கித் தம்மைக் காத்தருளும்படி அவர் முறையிட்டு வேண்டினர். அாக்கர் குலம் அழிக் காலன்றி உலகம் இனிது வாழ முடியாகென். முனிவர் திாள் கூறவே, ேேயாசை அடி யோடு அழித்து சல்லோசைக் குடியோடு கசக்தருளுவதாக எம்
