7. இராமன். 2887 இத் தகைய விானே உரிமைத் துணையாகப் பெற்றிருக்கின்ற இராவணன் மூன்று புவனங்களேயும் வென்ற கொண்டது ஒரு வியப்பு அன்று; எல்ல. அண்டங்களையும் எளிதே கைக் கொள்ள லாம்; இவனே உடையவன் எதனே அடையான்? அதிசய பாாக்கி ாமசாலியான இவனைப் பெற்றவனே பெரிய பாக்கியசிலி. இவனேக் கொண்டே அண்ட கோடிகள் யாவும் ஆளலாகும். சிவனே நான்முகத்து ஒருவனைத் திருநெடு மாலாம் அவனே அல்லவர் கி கர்ப்பவர் என்பதும் அறிவோ? இக்கிரசித்துக்கு கிகாான வரை கேர் எடுத்து கி.றத்தித் தனக்குள்ளேயே இவ்வாறு பேயெடுத்துப் பேசி யிருக்கிருன். பேச்சில் அதிசய பாவசம் பெருகியுளது. சிவன் திருமால் பிாமன் என்னும் இந்த மூவசையன்றி வேறு எவரும் இங்கிரசித்தி மகு கிகசாக மாட்டார் என்றது அவ னது கிலேமை தலைமைகளை கினேந்து வக்கது. தேவாாசன் ஆன இந்திானைக் கட்டிக் கொண்டு வந்து சிறை யில் இட்டு வைத்தான்; அதனுல் இந்திரசித்து என்று வெற்றி க் திரு நாமத்துடன் விளங்கி சிற்கின் முன். மேகநாதன் என்பது பெற்ருேர் இட்ட பெயர். பிள்ளைப் பேர் மறைந்து பெரிய பேரோடு சிறந்து திகழ்கின்ற இந்த அரிய போர் வீ. னே ங் ைங் தால் அமாரும் அமார் கோலும் கெஞ்சம் கலங்கி அஞ்சி நடுங்கு ன்ெறனர். தேவர் யாவரும் இவனுக்கு ஏவலாள சாயுள்ளமையால் அவருள் எவரையும் நிகர் என்று சொல்லலாகாது. ஒப்புச் சொன்னல் அது பெரிய கப்பாம். நிகர்ப்பவர் என்பதும் அறிவோ? என்று வினவி விட்டது. கிலைமைகளை கினைவு கூர்ந்து ஒர்ந்து கொள்ள. தனக்கு ஏவலாய்க் தாழ்த்துள்ள கேவருள் யாரையாவது அவனுக்கு கிகர் சொல்ல கேர்த்தால் அது தகுதியை ஈன்குணாத மடமையாம் என்பதாம். அறிவோ? என்னும் வினு செறிவு மிகவுடையது. முருகனே? என முதலில் கினேக்க து அழகும் விாமும் விழு மிய நிலையில் மருவியுள்ளமையால் கேர்ந்தது. சிவன் நான் முகன் திருமால் எனப் பெருமிதமாக எ ண்ணியது அடலாண்மையும், அதிசய நீர்மையும், அற்புத ஆற்றலும் கருதி வந்தது.
