18O புல்லின் இதழ்கள்
மெய்மறந்து பொருள் செறிந்து பாடும் போது கேட்பவர்கள் மெய் சிலிர்த்துப் போவார்கள்.
இன்று அந்தக் கலையில் ஹரி அப்படியே தன் வாரிசாகவே விளங்குவதைக் கண்ட போது, முருகா இது நிச்சயமாக நான் கற்றுக் கொடுத்த வித்தை மட்டுமல்ல; மங்கி இருண்டிருக்கும் பெட்ரோமாக்ஸைப் பின் போட்டுப் பிரகாசமடையச் செய்வானே; அதைப் போல் - இவன் உள்ளத்தில் அக்கினிக் குழம்பாகக் கனன்று கொண்டிருந்த இசையைத்தான், சிறிது துரண்டி விட்டிருக்கிறேன்: அது ஜெகஜ்ஜோதியாக இன்று சுடர் விட்டுப் பிரகாசிக்கிறது.
ஆனால், இந்த ஒளி விளக்கை அடைளாளம் கண்டு: தேடிக் கொணர்ந்து தூண்டி விட்டு: இசை உலகிற்கு அறி முகப்படுத்திய பெருமை ஒன்றுதான் எனக்குரியது'- என் றெல்லாம் மனம் போனபடி பாகவதர் எண்ணிக் கொண் டிருந்தார்.
ஆம்! - ஹரியின் அன்றையப் பாட்டு, கற்றுக் கொடுத் தவரையே, பிரமிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தது.
விதம் விதமான மலர்களை நாடிச் சென்று; சுவை யுள்ள தேனைத் திரட்டி உண்ணும் வண்டுகளைப் போல் எண்ணற்ற வித்வான்களின் இசைகளைக் கேட்டு; அவர்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் உள்ள சிறப்பு அம்சங்களையெல்லாம் ஹரி தனதாக்கிக் கொண்டிருந்தான்.
அவன் மோஹனம் பாடிய போது மஹாராஜபுரமும்: தோடி பாடிய போது-ராஜரத்தினம் பிள்ளையும் கண்முன் வந்து நின்றார்கள்.
தன் பாட்டைத் தவிர, இப்படிப் பலதரப்பட்ட பிரபல வித்வான்களின் இசை நிகழ்ச்சிகளையெல்லாம் நிறையக் கேட்டு; ஞானத்தைப் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டுமென்று உபதேசித்தவரும்; அதற்கான வாய்ப்புக்களை அளித்து அவனை உருவாக்கியவரும் பாகவதரேதான்.
