பக்கம்:பூக்காடு (கவிதை).pdf/57

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

தலையாரி ബര് மகவராய் வந்து

தாயிழந்தும் வறுமையில்ை தாழ்ந்தி குந்தும் கலே யாத ஓவியம்போல் எழில்.ப டைத்துக்

காண்பவரின் கருத்தையெலரங் கலக்கு கின்ற சலயான அஞ்சலக்கும். அண்டை விட்டுச்

செல்வனுக்கும் இளமையிலே விளைந்த காதல்

நிவே ய ரசி நிலவு-விண்மீன் சாட்சி ய ரக

தேர்மையு.டன் வளர்ந்தகதை ஊரே சொல்லும் !

- காதலர்கள் பாதையிலே ஏழ்மை யென்னும்

கடும்புலியோ கொடுமையுடன் உறுமி நிற்க,

  • வேத&னயில் வேகுதற்கோர் வி.டிவு கான -

வெளியூரில் சென்றேனும் ചെiു കഥ@l@l. சிதளவெண் ணிலவே. சிரிப்புக் காட்டிச்

செல்வதற்கு விடை தருவாய் !’’ என்ருன் செல்வன் ;

துரத மிலா யாழனேயாள் வி.ம்.மிக் கொண்டே,

தான்.பிழைத்தால் சந்திப்போம், செல்க !' என்ருள்,