பக்கம்:மலரும் மஞ்சமும்.pdf/25

33

ஒவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந் தேற்றிப் பாவை மாய்ந்த பனிநீர் நோக்க மொ(டு) ஆகத் தொடுக்கிய புதல்வன் புன்தலைத் தூநீர் பயந்த துணையமை பிணையல் மோயினள் உயிர்த்த காலை மாமலர மணியுரு இழந்த அணியழி தோற்றம் கண்டே கடிந்தனம் செலவே (அகம்=5;

என்று பாடி முடித்தான்.

கஆமாம் இந்தப் பாட்டு எப்படி இன்னும் நம்மூர்த் திரைப் பட எழுத்தாளர்கள் கண்ணில் படாமல் இருக்கிறது. பட்டால் விட்டு வைக்கமாட்டார்களே........ ........... ஐயையோ! இதென்ன; என்னை முகரத் தொடங்கிவிட்டீர்; முகர்ந்தால் மலர் வாடும் என்று இப்போது தானே சொன் னிர் ' என்று முனகினாள் அவள்.

• வாடாமல் முகர எனக்குத் தெரியும்!” என்று கண் களால் சிரித்துக்கொண்டு சொன்னான் அவன்.