மணம் 121
கான் படுக்கைவிட் டெழுந்தபோது அப்பா வீட்டில் இல்லை. அவர் வெளியிலிருந்து மீண்டும் வீட்டிற்குள் நுழைந்தபோது, நான் உடம்பைப் போர்த்தியபடியே பல் துளக்கிக்கொண் டிருந்தேன். அவர் முகத்தில் கோபக் கனல் கொழுந்துவிட் டெரிந்தது. வாயிலிருந்து கடுஞ்சொற்கள் தீப்பொறிகளாகப் பறந்து வந்தன.
“ ஏண்டா இன்னும் போர்த்திக்கொண் டிருக் கிறாய் ? உள்ளதைச் சொல், உடம்பில் என்ன காயம் ?”
“ இராத்திரிதான் சொன்னேன். அப்பா, சைக்கிளி லிருந்து விழுந்துவிட்டேன் என்று.”
‘ தெரியுமடா திருட்டுப் பயலே எவன் அடித்து அனுப்பின்ை ?”
‘அடித்தா ? என்னையா ?”
‘இன்னுமா மறைக்கிறாய் ? இராத்திரி உன் மாமன் உன்னே வீட்டில் கட்டிவைத்து அடித்தான இல்லையா ?” “ மாமன அவர் ஏன் என்னை அடிக்க வேண்டும் ?
S 99
நான் ஏன் அங்கே போகிறேன் !
‘நானும் அதுதான் கேட்கிறேன். எனக்குத் தெரியாமல் நீ ஏன் அங்கே போனுய் ?”
“ நான் போகவில்லை அப்பா ! யார் சொன்னது ?”
‘ எல்லாம் எனக்குத் தெரிந்து விட்டதடா நான் ஆற்றுக்குப் போயிருந்தபோது, நான் இருப்பது தெரியாமல் ஒரு மரத்துக்கு அப்பால் இருவர் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். அதாவது, உன்னைப் பிடித்துத் தூணில் கட்டிய கால்வருள் ஒருவன் தன் நண்பன் ஒருவனிடம் நடந்த கதையெல்லாம் சொல்லிக்கொண்
