§§ கர்ணன் இல்லை; அவன் காலன்' என் து கதிக் கொண்டே, தோளிலிருந்து தழுவிய காண்டிடத்தை இழுத்துப் பேகட்டுக் கொண்டான் அர்ஜுனன். ஆன அவசரத்தில்- என்று இழுத்த தன் பட்டென்து தான்கிைக் கடித்துக்கொண்டான். என்னும் முகத்தில் 30பறைந்தனத்போல் சலக்களை படத் இது கெஞ்சில் திமிறிய பீதியைப் புத்து நினைத்த் தருமன். 'அர்ஜுனா, கர்ணன் தொலைந்: தன்னா' என்று. ஆத்திரத்துடன் கேட்டான். - படபடப்பைக் கண்டு அர்ஜுனனின் ف8 سن تقنيي جيت arfعب في உதடுகளில் புன்னகை வளைத்தது. .ெ ன ல ய ட் ஒதான். அதுவும் என் கையால்' ன்ைது கம்பீரங்காகக் ஒEது வகித்தில் இடத்த ஆசனத்தில் அமர்த்தான். எதிர்பார்த்த பதிலுக்கு எதிர்ப்பதில் கித்ததும் தருமனுக்கு நிதானம் தவறியது. கர்ணனக் தோன்து. முன் பாசறையில் உனக்கு என்ன 3ణసోణు?' ?హ: :த்த ஆத்தன், குரலில் கரகரப்பும் உக்கிரமான ஆங்காரமு: கலத்திருந்தன. - ந்ைது-கங்களைப் பார்த்திவிட்ப்ே போகலா இன்ஆன்..." என்று இழுத்தான் அர்ஜுனன். என்னை எதற்காகப் பார்க்கவேண்டும்? வில்லேத்தக் தெம்பில்லை என்று சொல்லேன். பேடி: பேடிக்கு புத்த வனப்பம் எப்படித் தெரியும்’ என்று சிறினான். அன்றைய தோல்வி அலன் நிதானத்தையும் மனத் தெளிவையும் மழுங்க அடித்திருந்தன. அர்ஜூனனுக்குதி தலப்பனின் ஈடுசொல் அஸ்திரம் போல் தைத்தது, போருக்குச் செல்லுமுன் தமையனின் ஆசிர்வாதம் பெற்றுச் செல்ல ஆத்திவிலுக்கு அண்ணனின். அலட்சியத்தைத் தாங்க் முடியவில்லை. .
