40
ரோஜா இதழ்கள்
“யாரு, இந்த ஆட்டுக்காரனைக் கேக்குறியா? எனக்கு மகன். அவனுக்குக் கலியாணம் கட்டிட்டு, அவங்கையா என்னையும் விட்டிட்டாரு...”
அவள் இயல்பாகப் பேசினாலும், அவளுக்கு சுருக் கென்று உதைக்கிறது. தன் தந்தையைப் பற்றிப் பேசி, இளைய தாரங்கள் கொடுமைப் படுத்துவார்கள் என்ற கருத்தைத் தெரிவித்து விட்டாளல்லவா!
“இதான் இவன் பெண்சாதி, பெங்களுரில் பெரிய வியாபாரம். ரெண்டு மக்க அங்கேயே படிக்கிதுங்க. ரெண்டு ஆணு, ஒரு பொண்ணு. அதான் அங்கேயே பாதி நா போயிடுவா. தங்கச்சி வடிவு பக்கத்திலேதான் இருக்கு. இப்ப வரும். எண்ணெய் மண்டியாபாரம் அந்தாளுக்கு...” என்று படத்தைக் காட்டி விவரம் கூறுகிறாள்.
“இதோ புஸ்தகம் பேப்பரெல்லாம் இருக்கு. நீ படிச்சிட்டிரு. உங்க வீடுமாதிரி நினைச்சுக்க. நான் போயி சமயக் கட்டில் அவன் என்ன செஞ்சிட்டிருக்கிறான்னு பார்க்கிறேன்...” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் போகிறாள்.
மைத்திரேயி அந்த மலிவு விலைப் புத்தகக் கட்டைப் பார்க்கிறாள். அவை அனைத்தும் காதல் நவீனங்கள் என்பது தலைப்பைப் பார்க்கும்போதே தெரிகிறது. அதன் ஆசிரியர்களின் பெயர்கள் புதிய புதிய பெயர்களாக இருக்கின்றன.
இந்தப் புத்தகங்கள் அவள் அந்தத் தனி வீட்டில் புழுங்குகையில் கிடைத்திருந்தால் பிரித்துப் பார்த்துக் கொண்டு பொழுது போக்கி இருப்பாளாக இருக்கும். இப்போது, காய்ச்சல் அடிக்கும் ஒருவனிடம் வெங்காயப் பகோடாவை வைத்தாற் போலிருக்கிறது. பிரித்துப் படிக்கவில்லை.
எனினும் என்ன செய்வதென்று புரியாமல் பத்திரிகை தாள் அடுக்கைப் பிரிக்கிறாள்.
அது கட்சிப் பிரச்சார இதழ் என்பது பார்க்கும்பேதே அவளுக்குப் புரிகிறது. அவற்றில் வந்திருக்கும் தலைப்புகளை, செய்திகளை கட்டுரைகளைப் படிக்கப் படிக்க அவள் செவிமடல்கள் சிவக்கின்றன.
