பக்கம்:வசந்தம் மலர்ந்தது.pdf/61

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

66 வசந்தம் மலர்ந்தது "ஆமா, ச்சவன் யாருன்னு இன்னம் தெரியலேயா? நீலாவதிக்கு யார் மேலேயும் சந்தேகமில்லையாமா? என்று தாண்டவராயர் திடீரென்று கேட்டதும் சிவகுருநாதபிள்ளை திகைத்துப் போஒர் ஒரு கணம், பிறகு என்ன தம்பியா பின்னே! நீங்களே இப்படிக் கேட்டால் சீமையிலே இருந்தா வந்திட்டான் கல்யாணப் பந்தலிலே தீ வைக்கிறதுக்குன்னு! என் ைஐயா நீங்க, தெரியாதது மாதிரிப் பேசநேளே! வர்ணக்குழாய் வந்து விழுந்து பந்தல் தீப்பிடிச்சு...' தான் டவராய பிள்ளை அல்ட்சியச் சிரிப்பு சிதறிஞர், "அன்னுச்சி, இந்தக் கதையை பொட்டச்சிகளிடம் சொல் அன்னு 懿、 ثم . இங்க. கிட்டு கிடப்பாங்க. தென்னை மரத் தேளு சங்கேவோ கோட்டி வைக்க, பனைமரத்துலே விஷமேறுச் சுன் ஐ சே1 ல் ற கதையை நாளு நம்ப! ஹஹ’ தான் டவராய பிள்ளேயின் பேச்சுத் திறமையே அலாதி: ாந்தப் பழமொழியையும் எப்படி வேண்டுமான லும் சிதைத் துத்தான் பேசுவார் அவர். அதில் அவருக்கு அளவற்ற பேருகை. - பண்ணே யார் தலையைச் சொரிந்து கொண்டு நின்ருர், என்ன பேச்சையா இது ஊரிலே எல்லோரும் சொல் உங்களுக்கு மட்டும்...' என்று ஆரம்பித்தார். ஊர்க்காரங்க என்ன பேசிலுைம் அதை அப்படியே நம் பஇல் இ. கணக்கா! எஹ், என்ன நான் சொல்வது?" "நீங்க என்ன வேணு,லும் சொல்லுங்க? யாருக்கென்ன : சரி, நீலாவதிக்கு இந்த ஊரிலே யாரு விரோதம்? யாரு ல் படைப் பந்தல்லே தீ வைக்கத் துணிவாங்க?' என்று சவால் சர் டன்க் யார், ானே எனக்கும் புரியலே?" என்று தாண்டவராய - زة بيتي ، هي: * ఖిన్ద பின் கா சோன்னதும், பண்ணை பார் அட்டகாசமாகச் சிரித் தார். பின்னப் பிரமாதமாப் பேசுதேளே போட்டுக்கிட்டு: என்ன தம்பியாப்பிள்ளே நம்மகிட்டியே..."