பெரியரும் சிறிவரும் 勢為 கின்ருன். தந்நலம் சிறிதும் எண்ணுடில் பிறர்தலம் பேணுதலே வாழ்வின் குறிக்கோளாகக் கொண்டு பணி புரிவான் சிலர் பாரில் உளர். அவர்களாலேயே இவ் உலகம் கிலேத்திருக்கிறது. அப் பெரியோர், தெய்வத் திருவருளாலோ முன்னத் தவத்தாலோ, தமக்கு ந்திரர் - ಸ್ತ್ರ இன்:ைமிழ்தம் தன்னுவதாயினும் அதனைத் தனித்துண்ணு -- எங்சோடுக் வெதுப்புக்கொள்ளார். பிறர் துன்புத் திற்குத் தாமும் அ స్ట్కో فی ::: ஐ இஞ்சி, அது தீர்த் தற்பொருட்டுச் சோம்பிவிரார். புகழ் வருவதாயின் தமது உயிரையும் உங்iப்புடன் கொடுப்பர். பழி வருவதாயின் உலக முழுதும் பெறினும் கொள்ளார். எதற்கும் கவலே கொன்னார். தமது முயற்சியெல்லாம் பிறர்க்கே கன் இத் ஆகைய வித்தவராலேயே இதன் ఓ : நிலவுகிறது என்பது புலன சான்ற புரவலனுய கடலுள் மாய்ந்த இள தெளித்த கருத்தாகும். உண்டால் அம்ருஇ தவியர் உண்பது புகழெனின் உயி: உலகுடன் பெறினுக் என்பது அவ் வழுதியின் பொருண்மொழிப் பாடல். நன்மக்கட்கு உரிய உயரிய பண்புகள் இல்லாதவர், ண துண்ணிய பேரறிவாளராக இருப்பினும் அவர்கள் மக்களாகார், மரமானார் என்பது வள்ளுவர் உள்ளம். அரம் தானும் கூரியதாய்ப் பிறவற்றையும்
