பக்கம்:விடியுமா.pdf/87

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

& தேவகி (அவனேம் பார்த்துவிட்டு) இவ்வளவு தானு ஜை ஷாள் பெருமை என்ருதி விட்டது. -- எனக்கு. அவர் அப்படித்தான் மகிழ்ந்து போளுர்.கல்தன் சொன்ன பிறகு கான் எனக்குத் தெரியும். உட னேயே உன்னைப் பார்க்கனும், பார்க்கனும் இ: துடிப்பு வந்து விட்டேன். புஷ்பா ஏன் கைகனே யெல்லாம் கழற்றி விட்டாய்? தாமோ இங்கு கான் இருப்பேன் என்பது தேவகி அம்மையாருக்குத் தெரிந்திருக்கலாம்: - ة بيع حبيبي بي وس "س • .புஷ்ப8: அதுக்காக! தாமோ அன்று போதுக் கூட்டத்திலே சென்னது: ஞாபகம் வந்திருக்கும்!

புஷ்பா எனக்கு ஒண்னும் புரியலே,

கிழவி: இவன் பேசறது யாருக்குத் தான் புரியுசிஎன் னத்தையாவது சொல்லித் தொலைக்காம். உ.ம்... தாமோ விண்ணின்று விழுக்க மின்கொடியோ, மண் னிடைப் பிறக்க வான்வில் வண்ணப் பூக்கள் குலுங்கும் பூங்கொடியோ எனத் திகழும் சின்ன எஜமானியம்மாள் .... .புஷ்பா ஒகோகோ இது நீங்கள் சொன்னதா? தேகிை - *...* ,#' t به شم கவிதை இதப பழகுகிறஹோன்லு கினேச்சேன் காகிதத்திலே எழுதி, எழுதி, அடிச்சு சசியாக எழுத --*-مجھ خڈ ی = தேவகி (கையால் அவளை லேசாகக் குத்தி) போடி

  • யம்மா. கான் போறேன். (தலை குனிகிருள்.)
  • - o

புஷ்பா: ஊம், பிறகு? தேவகி; புஷ்பா தரமோ தேவகியம்மையாரின் கழுத்திலே மின்னும் - வைர அட்டிகை. உழைப் போரின் ரத்தத் துணிக ளால் ஆனது என்ஜேன்... ...

"https://ta.wikisource.org/w/index.php?title=பக்கம்:விடியுமா.pdf/87&oldid=905805" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது