312
வைணவமும் தமிழும்
(xi). நீரானது பரிசுத்தமானதாயும் தான் இருக்கும் இடத்திற்குத்தக்கதாய்க்கொள்ளத்தக்கதாயும் விடத்தக்கதாயும் இருக்கும். அப்படியே தேவதாந்தரங்களில் அந்தர்யாமியான எம்பெருமான் விடத்தக்கவனாகவும், கூராழி வெண் சங்கேந்தின எம்பெருமான் கொள்ளத் தக்கவனாகவும் இருப்பது தெளிவாகும்.
(xii). நீர்தோண்டத்தோண்டச்சுரக்கும்;"தொட்டனைத்து ஊறும் (குறள்-395) எம்பெருமானும் “கொள்ள மாளாஇன்ப வெள்ளம் கோதில தந்திடும்” (திருவாய் 47:2)
(xiii), நீர் தனக்கொரு பயனின்றியே பிறர்க்காகவே இருக்கும்; எம்பெருமானும் அவனைச் சார்ந்தவையும்அவனை அடைந்தவர்க்காகவே இருக்கும்.
(xiv). நீர் தானாகப் பெய்ய வேண்டுமேயன்றி ஒருவரால் வலிந்து பெய்விக்க முடியாதது. எம்பெருமான் இயல்பும் அப்படியே. - -
(xiv). நீர் கடலிலிருந்து காளமேகம்வழியாக வந்தாலன்றி உயிர் வாழப் பயன்படுத்துவதாகாது. எம்பெருமானும் சாத்திரங்களிலிருந்து ஆசாரியர் முகமாக வந்தே அை டயத் தக்கவனாகின்றான். -
(xvi). வசிட்ட சண்டாள வேறுபாடின்றியே அனைவரும் ஒர் துறையிலே படிந்து குடைந்தாடலாம்படி இருக்கும் நீர்;எம் பெருமானும் “நிகரில் அமரர்முனிக் கணங்கள் விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே!” (திருவாய் 610:10) என்றும், “கானமும் வானரமும் வேடுமுடைவேங்கடம்” (நான்,திருவந்47) என்றும் சொல்லுகிறபடியே பெரியார் சிறியார் என்றும் வேற்றுமை யின்றி ஒக்க அடையலாம்படி இருப்பான்.
(xvii). நீர் சிறிதுதுவாரம் இருப்பினும் உள் புகுந்துவிடும்; எம் பெருமானுக்குச் சிறிய வியாஜமே போதும், “திருமாலிருஞ்
