________________
பொருளதிகாரம், அக்கோர் -வேதாக எனவும் நிமித்தங்கோட்டம் என விருவ கத் தெய்வத்தன்மை அஃதுடைமையான் அடுக்கிய உ.ன் மென்ன, உம். “துயிலின் கூத்தது ளிே பேணப் பேதை - வெயி ளிழ பொழிய வெஞ்சுரம் படர்ந்து - செய்பொருட் டிறவீரா அது மலை. - னெனக்கொன்று மொழியின் லாகந் தனக்கேபருதகை தோன்றிய வழுங்குகுரற் களவியல் - 4.5 கரம் தள டனே யினியே - மன் ன க ட கப் மூன்னியத முடித் தோ - குன்னஞ் சிறக்கு மொள்வி: நினை இத் - தசோடத் திருத்த சிலேவலம் போற்றி - வேத்து வழக்கறுத்த கார - தீந்த லெல்லுமோ பூந்தொடி யொதே.” மன்னவற்பராக முன் வியது முடித்தோ :ருன்னஞ் சிறக்கு மோன்வினை னே இ" என் நது வேதனைப் பரவுக் க-னாக அக்ேகிய உள்ள நிலை, " முன் சாங் குழை: வன்`கோட்டவா மொய்தினி - ருன்னங் குழையெ. லித் தாக்குவாய் - மன்னனாக் - கொன்து களக்கொள்ளும் கொல்யானை பேர்தனை - மென்களங் கொள்ளுமேன் வேந்து' இலை: ம. செட்.தலித் தன்னு சதொசிலம். பொன் arm or : பூவித சிறிய விபோப்புளகா - பேனப் : கw Ger கோ என்' பழம் அது. இy ENh) நிலையாற் பொது வமாயிற்று, மகாவன் வெற்றியே கரு த து இங்களம் இருமலை கம்பு - கருதலின் வழுக! மார், போன் மே'மன் பெருஞ் சிறப்பிற் வா விழும்புகம்' கவை 6 014ம் எம் தா; மாபோன் விழுப்புகழ் = மாயவனுடைய கத்தற்புகழையும்: மோ பெருஞ் சிறப்பிற் தாவா விழுப்புகழ் - 4. வேர்க்கு உரியவாய் மேவிய பெரிய தலைமையிற் கெடாத படை த்தல் அழித்தலென்றும் புகழ்களையும் : மன் பூவை நிலையும் = மன் ser தொதிலுக்கு உவமையாகக் கூறும் பூவை நிலையும்! என்றது ஒன்றமை ஒன்று போற் கூறுத் இறை. மன் எனப் பொதுப்படக் கூறியவதனன் கொரிலமன்னர்க்குக் குறுநிலமன்னர் முதலியே ஈர்க்குங் கொ 8, பெருஞ்சிறப்பு என்றதனாற் படைத்தலும் கத் தலும் அழித்தலுமன் அவரவர் தரமாகக் சடறலும் முருகன் இக் திரன் முதலியோராகக் கூறுதலும் கொள்க. உடம். ஏற்றுவல. அயரிய வெரிமரு எவிர்சடை - மாற்றருங் கணிச்சி மணிமிடற் றோலுங் - கடல் வளர் புரியரே புரையு மேனி - யடல்வெக் நாஞ் சிற் பனைக்கொடி யோனு - மண்னுது திருமணி புாையு மேனிவிண்ணுயர் புட்கொடி விறல்வெய் போனு - மணிமயி லுயரிய மாறா வென்றிப் - பிணிமுக ஆந்தி பொன்சே யோனுமென்-ஞா
