________________
களவியல் உஅகி முதுவாய்ப் - பொய்லை பெண்டிர் பிரப்புளா வீஇ - முருக னா Wங் பஈன்ன துசெய் - தோவத் தன்ன வினைபுனே நல்லி - ' Lira யன்'ன பலராய் மாண்கவின் - பண்டையத் சிறக்கவென் : மகட்கெனப் பரை இக் - நிகோ ரின்னிபங் கறங்கள் சனி மைத் - தாடணி பயர்ந்த வான் பெரும் பக்தர் - வெண்போழ் இடம்பொன் குடி யின்சி - ரை தமை பாணி மிரீஇக்கை பெயராசி - சல்வன் பெரும்பெய மேத்தி வேலன் - வெறியயர் வெங்கரம் பொற்ப வல்லோன் - பொறியமை பாயையிற் மாங்கல் வேண்டி - அனன்ளுங் கொல்லோ தோழி மயங்கிய - மையத் பெண்டிர்க்கு நொவ ல.:- - வாடிய பின்னும் வாடிய மேனி - பண்டையிற் சிறலா தனிக்கறை - யலரா காமையோ வரிதே யதாஅன் - அறிவஞ ரூதவி லல்லல்கண் டருளி - வெறிகமழ் நடுவே ணல்குவ னெனினே - செந்தொடி யுற்ற செல்லல் பிறிதெனக் - கான் கெ நாடன் கேட்பின் - பானுயிர் வாழ்த மதனினு மரிதே.' இன் வாக்கி நிறுத்த எவ்வமென்பது அவன் வயித் பரத்தைமை, உயிர்வாழ்தல் அரிதென்பது தன்வயினரிமை, அவை வெறியஞ் சிபவழி நிகழ்ந்த ன. ' குறியின் ஒப்புமை மருடத் கண்ணும் = இரவுக்குறி வருந் தலைவன் செய்யுங்குதி பிறிதொன் தனான் நிகழ்ந்து தலைவன் குறி யை ஒத்தவழி அதனை மெய்யாக உணர்த்து தலைவி மயங்கியவர் யும் : புனலொலிப்படுத்தல் முதலிய அவன் செயற்கையானன்றி இயற்கையான் நிகழ்ந்ததிக் குறியிருப்புமையாம். உம். மெய் யோ நி கோழி சாதன் - ஈமபட் டன்ன மாமு. முசுக்கலை - யாற்றப் பாயாத் தப்ப லேற்ற - சோட்டோடு போகி யாங்கு நாடன்நாம் தம் வாராத் தப்பங்குத் - தாம்பசந் தனமிவன் உடமென் நாமெரா.' சோடு ஆற்றப் பாது வேண்டியவாறு பாய்ந்து - ஆகலே முறித்த முகப்போல நான் குறிபெறும் காலத்து வாராது புட்தாயே வெத்து இயம்புத்துணையும் நீட்டித்துப் பின்பு வரு தலிற் கு நிவாயாத்தப்பு அவன்மேல் ஏற்றி அதற்குத் தோள் பசக் தினவென்று பின்ஒெருநாள் அவன் வந்தழித் தோழியை போக்கி இவ்வரவு மெய்யோவெனவே அவ்விரண்டும் பெற்றாம். " அணி கடற் தண்சேர்ப்பன் றேர்ப்பரிமா பூண்ட - மணியாவ மென்றெழு *து போந்தேன் - கணிவிரும்பு - புள்ளரவங் கேட்டுப் பெயர்ந்தே னொனியிழா - யுள்ளூருகு நெஞ்சினேன் யான். இகவும் அது. வரைவு தலைவரினும் = வெளிப்பட்ட பின்னராயிலும் முன்ன ராயினும் வரை தெய்துதற் செய்கை தலைவன் கண் நிகழினும் :
