________________
கற்பியல். தலைவன் அறஞ்செயற்கும் பொருள் செயற்கும் இசையும் கூத்துமா இய இன்பம் நுகர்தற்கும் தலைவியை மறந்து ஒழுகினும் : உ-ம். கரும்பி னெத்திரக் களிற்றெதிர் பிளிறு - தேர்வண் கோமான் றேலூ என்னவில் - வல்லாளி தயந்து அறத்தலிற் - பல்லோ ரறி யப் பசர்தன்று துதலே.” இதனுட் துறத்தலினெனப் பொதுவாகக் கூறினாள் இதழுதலியவற்றைக் கரு.சுதன், அடங்கா ஒழுக்கத்து அவன் பின் அதிதோளை அடக்கக் கா ட்தேற் பொருளின்கண்ணும் புறத்து ஒழுக்கத்தை உடையளுகிய F&ra மாட்டு மனம் வேறுபட்ட தலவியைப் புறத்து ஒழுக்கம் ன்றி நின்மேல் அகல் அன்புடை கர வேறுபாடு நீங்க நெருக் சிக சடறுதலையடைத்தாகிய பொரூன் கன்னம் : உ-ம். (சொ செற் பெறும் கதிர்கொண் கார் - நன்னக மண்ணச் செல் மூரம் - கெல்கா நெகித சா.து - பல்ல வழப்ப தெவன்கொ ன்னாய்," இதன் உள்குதையாற் பொருளுணர்க. பிழைத்து வந்து இருந்த இமேனை பெருக்கி இழைத்து அங்கு ஆச்சுக் கொடுத்தற்கண்ணம்:=! 'தந்தையர் மனோக்கட் தங்கி வந்து அS STAர் பத்தாது புறத்திருந்த தப்பவனே பகக் கரமிச், சிலமொழி களைக் டறி, இதனாவோ தவிமல்த்திக்க உடல்ரீங்கும் தன்மை SSN தாக்கக் கூட்டும் இடத்தும்! உ-ம். ரகை என் றம் தானே பிறைச்சை - 125ச் சதைபிர்ம்புறத் தன்ன - கூரற் கொக்கிகள் குறும்பறைச் சேவல் - வெள்ளி வெண்டோ டன்ள கயல் குறித்துக்சா ரூலகைக் கலிமகி முழவர் - காஞ்சியம் குறுந்தறி குத்தித் தீஞ்சுவை - மென்கழைக் கரும்பி என்பல மிடைந்து - பெருஞ்செம் , Genன் பாசமல் போற்றி - வருத்திக் கொண்ட வல்வாய்க் கொ' இஞ்சிறை - யிதழி சேர் நோக்கிப் பையயப் - டார்வ விருக்கும் பயங்கெ மூர - பரமது பேணின்றே விலமே நீமின் - பண்ணமை கல்யாழ்ப் பாணனொரு விசிபிண - மண்ணார் முழவின் கண்ண திர்க் தியம்ப - மகிழ் கலோர் சுற்றமொடு மட்டு மாத்தி - யெம்மனை வாரா யாகி முன்ன - லும் களைச் சேர்ந்த ஞான்றை யம்மனைக் - குறுக் தொடி மடந்தை யுவத்தனனெடுத்தே - ரிழையணி யானைப் பழை யன் மாறன் - மாடமலி மறுகிற் கூட லாங்கண் - வெள்ளத் தானை யொடு வேற்றுப்புத் திறுத்த - கிள்ளி வளல எல்லமர் சாயக் - கடு ம்பரிப் புரவியொடு கனிறுபல வௌவி-யே தின் மன்ன ரூர் கொளக்கோலத மார்ப வகையிற் பெரிதே,” கேட்டிசின் வாழியோமல் ழ்க வாற்றுற - மைய னெஞ்சிற் கெவ்வந் தீர - இனக்கு மருந்தா கியயா - னிவட்கு மருந்தன்மை கோமென் னெஞ்சே." எனவரும். !
