________________
பொருளியல், சுக் இது மெய்ப்பாட்டியலுள் ஆகாதென்பவற்றுட் சில அமைக வென வழுவமைக்கின்றது. இது பொதுவாகக் கூறலிற் தலைவிக்கும்' தோழிக்குங்கொள்க. (இ-ள்.) சினனே =சோபம் நீட்டித்தலும் : பே தைமை = ஏழைமையும் : திம்பிரி= பொமுமைதோன் றுங் குறிப்பும்: கல்குரவு = செல்பமின்மையும் : அனைகால்வகையும் = என்ற அத் தன்மையனவாகிய சாத்தும் : தெப்பொடு வருமே = ஒருபொருளே ச் சிறப்பித்துக் கூறதல் எனக்கான் வம், எ-று. சினத்தை ஆ ண்டுக் கொலய்யீனடச்கிரூர், நாறு நிறைய ஈயப்பில நேப்பி எனவும், கொடிய மெச்ச பாலா' எனஞ் சினப்பற்றிவரி லும் அசைன்காதலைச் சிறப்பித்தான் அமைந்தன. “செவ்விய - தீவிய * * * மகனல்வ மங்க ” எனக் சுழிபோல் காதலான் - நின்னை உள்ள பாதர் திலேனெனத் தன்மையைக் காதலாற்சி நப்பித்தலின் கடந்த,து, 'உ நலியாமொனிட * * # என் றறையில் ன யின்' இது பிம்; அவரோடும் அனேயாவோனெனப் பொழுமேகூதியம் அன் ஈண்டையைோகவெண்தியெனக் சாதலைச் சிறப்பித்தலின் அமை", "சங் எல த : ஈவைத் தீம்பால் - விரிசுதிப் பொந்தாாகையொப் - படைப்புதச் சிந்தும் பூ த்தலச் சிகாகோ - இபான் படைப்பதெண்ணீர் - முத் தரிப் பொற்சிலம் பொலிப்பத்தத்தற் - மலாக் கடந்த செம்முது செவிசியர் - பாமா தொரியப்பர் 9:42. - பேயன் மாடிக்குஞ் ஓறுவிலே பாட்டி பரி. மோகமும் பான்கினர். நீனன் சொல் - பொட போன்: Fry) பொனக் - காத்த தந்தை கொ ரஞ் ஜன். - மீனா பாக்கறல் போலப் - பொழுது பொறுத்தவஞ் மெம த ய ” இது குடி வந்துற்றென கல்கு Fவு கவியங் காதலச் நாட்டரசன் அலமந்தது. இது மேய்ப்பா ட்டிய ஒள் விசக்காகமயிகள் எதனைச்சார ஈத்திலே வைத்தார். (} உசசு. அன்னை யென் ையென்றலு முனவே தொன்னெறி முறைமை சொல்லிறு மெழுத்தினுக் தோன்றா மரபின வென்மனார் புலவர், இ.க முகறப்பெயர் பற்றி வருவதோர் வழுவமைக்கின்றது. (இ-ள்.) சொல்லிதும் எழுத்திலும் தோன்று மரபின =சொல்லோத் திலும் எழுத்தோத்தினுஞ் சொல்லப்படாத இலக்கணத்தனவாய: தொல் செறி முறைமை= புலசெறிவழகிற்குப் பொருந்திய பழைய நெறிமுறைமையானே : அன்னை என்னை என்றலும் உள என்மனர் புலவர் = தோழி தலைவியை அன்னையென்றலும் தலைவி தோழி
